Kościół św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny w Legionowie
| kościół parafialny | |||||||||||||
 widok od frontu | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||
| Adres |
Piłsudskiego | ||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||
| Parafia |
cywilno-wojskowa św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny w Legionowie | ||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne |
19 marca | ||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Legionowa  | |||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |||||||||||||
Położenie na mapie powiatu legionowskiego  | |||||||||||||
 52°24′01,5″N 20°56′23,6″E/52,400417 20,939889
| |||||||||||||
Kościół świętego Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny w Legionowie – rzymskokatolicki cywilno-wojskowy kościół parafialny należący do parafii pod tym samym wezwaniem (dekanat legionowski diecezji warszawsko-praskiej oraz parafia podporządkowana bezpośrednio Wikariuszowi Biskupiemu ds. Koordynacji Pracy Dziekanów Ordynariatu Polowego Wojska Polskiego).
Historia[edytuj | edytuj kod]
Kościół powstał w miejscu i z wykorzystaniem struktury wcześniejszej świątyni zbudowanej w latach 1945–1947 z inicjatywy zamieszkałego w Legionowie biskupa starokatolickiego Władysława Farona na potrzeby Kościoła Starokatolickiego. 10 listopada 1947 Gminna Rada Narodowa w Legionowie podjęła uchwałę nr 124, w której stwierdziła: „Gminna Rada Narodowa po wysłuchaniu referatu kapelana 1-ej Dywizji Warszawskiej gar. Legionowo, oraz po wyczerpującej dyskusji zważywszy że: kościół starokatolicki w Legionowie od kilku miesięcy jest nie czynny, znajduje się bez żadnej opieki i w wielkim zaniedbaniu. Kościół ten od samego początku istnienia z przyczyn bliżej nieznanych nie zjednał sobie dostatecznej ilości wiernych. Przy budowie tego kościoła prywatnego finansowania nie było – jednogłośnie uchwala przekazać ten kościół pod administrację i zarząd Wojsku Polskiemu na ręce Generalnego Dziekana wyz. rzymsko-kat. dla użytku garnizonu legionowskiego z dniem dzisiejszym”[1].
Proces przejęcia świątyni na potrzeby rzymskich katolików koordynował ks. Jan Mrugacz, kapelan 1. Warszawskiej Dywizji Piechoty z siedzibą w Legionowie, który funkcję rektora tego kościoła pełnił do przejścia na emeryturę w 1983[1][2]. Po przejęciu od starokatolików obiekt uzyskał status kościoła garnizonowego podległego Generalnemu Dziekanatowi Wojska Polskiego. Jego poświęcenia dokonał 23 listopada 1947 generalny dziekan WP ks. płk Stanisław Warchałowski[1].
15 marca 1975 kardynał Stefan Wyszyński zezwolił cywilnym katolikom na korzystanie z duszpasterstwa w kościele garnizonowym[2].
Samodzielny ośrodek duszpasterski został erygowany w dniu 9 kwietnia 1983 roku. W kolejnym roku rozpoczęły się przygotowania i budowa nowego kościoła. Kamień węgielny, pochodzący z fundamentów klasztoru na Jasnej Górze, został poświęcony przez kardynała Józefa Glempa w październiku 1984 roku. Budowa świątyni zakończyła się w 1987 roku[2].
Świątynia jest ozdobiona charakterystycznym witrażem. Na samym środku gmachu kościoła znajduje się napis Bóg, Honor, Ojczyzna. Na elewacji budowli jest umieszczona tablica poświęcona rozstrzelanym przez hitlerowców 48 mieszkańcom Legionowa[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Jacek Szczepański: Garnizonowy. miejscowa.pl, 13 grudnia 2012. [dostęp 2022-07-24].
- ↑ a b c Legionowo. Parafia św. Józefa Oblubieńca Najświetszej Maryi Panny. diecezja.waw.pl. [dostęp 2022-07-24].
- ↑ Historia kościoła Parafii św. Józefa Oblubieńca w Legionowie. Gazeta Powiatowa. [dostęp 2022-06-27].