Kościół św. Mikołaja i klasztor Dominikanów w Kamieńcu Podolskim

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół św. Mikołaja i klasztor Dominikanów w Kamieńcu Podolskim
Костел святого Миколая та монастир домініканців
Ilustracja
Państwo

 Ukraina

Obwód

 chmielnicki

Miejscowość

Kamieniec Podolski

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolickie

Parafia

Parafia św. Mikołaja w Kamieńcu Podolskim

Położenie na mapie obwodu chmielnickiego
Mapa konturowa obwodu chmielnickiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Mikołaja i klasztor Dominikanów w Kamieńcu Podolskim”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Mikołaja i klasztor Dominikanów w Kamieńcu Podolskim”
48,6739°N 26,5725°E/48,673889 26,572500

Kościół pw. św. Mikołaja i klasztor Dominikanów w Kamieńcu Podolskim – zabytkowy zespół w Kamieńcu Podolskim.

Jednym z pierwszych łacińskich zgromadzeń zakonnych, którzy osiedlili się w Kamieńcu Podolskim, byli dominikanie, a ich klasztor pw. św. Mikołaja, wspomniany w dokumencie z 11 maja 1375 Jana z Brzegu, prowincjała polskiego, został drugą po Smotryczu fundacją dominikańską na Podolu.

Potoccy herbu Pilawa objęli od 1596 patronat nad kościołem pw. św. Mikołaja i klasztorem Dominikanów oraz kilkakrotnie finansowo wspierali odbudowę kompleksu klasztorno-kościelnego po zniszczeniach (pożar w 1616, dewastacje podczas oblężenia miasta przez Turków w 1672). Z tego czasu pochodzi minbar w kościele, zabytkowa kazalnica muzułmańska. Przebudowany w 1748 sumptem wiernych i starosty Michała Franciszka Potockiego. W 1843 klasztor został skasowany przez władze rosyjskie, a kościół stał się świątynią parafialną.

Podczas panowania bolszewickiego świątynia została częściowo zniszczona, służyła jako magazyn, w 1993 uszkodzona przez pożar. Obecnie zespół klasztorny jest odbudowywany przez paulinów, którzy od 1998 są gospodarzami świątyni i klasztoru podominikańskiego. W 2004 Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, we współpracy ze Stowarzyszeniem „Wspólnota Polska”, finansowało kolejny etap prac konserwatorskich prowadzonych w kościele pod kierunkiem Janusza Smazy z Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.

Latarnia, w której umieszczono herby fundatorów, wieńcząca kaplicę w kościele Narodzenia Najświętszej Marii Panny i św. Szczepana w Potoku Złotym, ma odpowiedniki w kaplicy zamkowej w Brzeżanach wraz z jej dekoracją architektoniczną; w mauzoleach Wojciecha Humieckiego przy kościele dominikanów w Kamieńcu Podolskim oraz Zofii Zamiechowskiej, w kościele Trójcy Świętej w Podhajcach[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michał Kurzej. Uwagi o badaniach nad twórczością Jana Pfistera. [w] Betlej A., Brzezina-Scheuerer K., Oszczanowski P., Między Wrocławiem a Lwowem. Sztuka na Śląsku, w Małopolsce i na Rusi Koronnej w czasach nowożytnych. Wrocław, 2011, s. 77-78 (Acta Universitatis Wratislaviensis; 3291)

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]