Kościół Matki Bożej Królowej Polski w Miłkach

Kościół Matki Bożej Królowej Polski

710 z 15.11.1967 (brak nr na decyzji) oraz 320 z 15.12.1982
kościół parafialny
Państwo	Polska
Miejscowość	Miłki
Adres	ul. Ełcka
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Matki Bożej Królowej Polski
Wezwanie	Matki Bożej Królowej Polski
Wspomnienie liturgiczne	3 maja
Historia Data rozpoczęcia budowy XV wiek Data zniszczenia • przez 1656 pożar Data odbudowy 1669 Poprzednie wyznanie protestantyzm (do 1945 roku)
Dane świątyni Styl gotycki Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 Ołtarz • liczba ołtarzy 3 Liczba naw 3
Położenie na mapie gminy Miłki Kościół Matki Bożej Królowej Polski
Położenie na mapie Polski Kościół Matki Bożej Królowej Polski
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego Kościół Matki Bożej Królowej Polski
Położenie na mapie powiatu giżyckiego Kościół Matki Bożej Królowej Polski
53°56′28,5″N 21°52′25,1″E

Kościół Matki Bożej Królowej Polski – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu Giżycko – św. Krzysztofa diecezji ełckiej.

Jest to jest najstarszy z zachowanych kościołów na Mazurach. Został zbudowany w stylu gotyckim pod koniec XV wieku jako budowla na planie prostokąta z kruchtą umieszczoną po stronie południowej i zakrystią po stronie wschodniej. Wewnątrz świątynia została podzielona drewnianymi filarami na trzy nawy. Prezbiterium i nawa główna są nakryte sklepieniem kolebkowym, natomiast nawy boczne są nakryte sklepieniem półkolebkowym. W pierwszych latach swego istnienia świątynia była użytkowana przez parafię katolicką. Po sekularyzacji Zakonu Krzyżackiego w 1525 roku została przejęta przez gminę ewangelicką. Z tego czasu zachowało się do dziś tylko ośmiokątne prezbiterium. W 1656 roku świątynia została spalona przez Litwinów bądź Polaków powszechnie uznawanych za Tatarów. Prace przy odbudowie trwały trzynaście lat, jednak już dwa lata po pożarze, w 1658, roku świątynia otrzymała dzwon. Zapewne wtedy, w czasie odbudowy, do bryły świątyni została dobudowana wieża. Chorągiewka na jej zwieńczeniu nosi datę 1669 rok.

Ołtarz główny powstał w 1688 roku i posiada trzy kondygnacje. Od czasu powstania był trzy razy konserwowany, w tym ostatni raz w 1988 roku. Najniższa kondygnacja, tzw. predella, czyli podstawa ołtarza, jest ozdobiona obrazem olejnym na desce przedstawiającym Ostatnią wieczerzę. W centralnym miejscu pierwszej kondygnacji znajduje się obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem Jezus z XIX wieku. Zdobione są także pola zewnętrzne tej kondygnacji, oddzielone od głównego kolumnami z korynckimi głowicami. W polu prawym, u góry znajduje się półpostać św. Jana Chrzciciela, przedstawiona na ciemnym prostokątnym tle, górą zwieńczonym półokrągło. W lewym polu, na tłach tak, jak po prawej stronie powyżej została przedstawiona półpostać Mojżesza, a poniżej herb i inicjały rodu Kietliczów oraz data: Anno 1688.