Kościół Matki Bożej Królowej Polski w Przelewicach

Kościół Matki Bożej Królowej Polski

A-1668 z 31.08.1956
kościół parafialny
widok ogólny
Państwo	Polska
Miejscowość	Przelewice
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Matki Bożej Królowej Polski
Wezwanie	Matki Bożej Królowej Polski
Wspomnienie liturgiczne	3 maja
Historia Data zakończenia budowy XIII wiek Poprzednie wyznanie protestantyzm (do 1945)
Dane świątyni Styl romański Świątynia • materiał bud. • kmień Wieża kościelna • liczba wież 1 Ołtarz • liczba ołtarzy 3 Liczba naw 1
Położenie na mapie gminy Przelewice Kościół Matki Bożej Królowej Polski
Położenie na mapie Polski Kościół Matki Bożej Królowej Polski
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Kościół Matki Bożej Królowej Polski
Położenie na mapie powiatu pyrzyckiego Kościół Matki Bożej Królowej Polski
53°06′12,2″N 15°04′42,0″E

Kościół Matki Bożej Królowej Polski – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do parafii pod tym samym wezwaniem (dekanat Barlinek archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej).

Historia

Forma architektoniczna i cechy warsztatu pozwalają datować świątynię na koniec XIII wieku. Dostępne materiały źródłowe milczą na temat historii kościoła. W połowie XVIII wieku przy zachodniej ścianie szczytowej została wzniesiona drewniana wieża; w tym okresie została zmieniona konstrukcja na ryglową zachodniego szczytu korpusu nawowego, wykonana została nowa więźba dachowa oraz została przemurowana korona murów. W XVIII wieku było kompletowane nowe barokowe wyposażenie: z tego okresu pochodzi ołtarz ambonalny i – nie zachowany do dnia dzisiejszego – fragment dywanu koronacyjnego cesarza Leopolda II, będący nakryciem pulpitu ambony. W latach 30. XIX wieku świątynia otrzymała nowe dzwony; dwa największe zostały przetopione podczas I wojny światowej.

Na początku XX wieku podczas remontu kościoła zostały odsłonięte fragmenty pierwotnej polichromii ścian, które jednak zostały zamalowane, oprócz wyobrażenia Piety o wymiarach 75 x 70 centymetrów. Po zakończeniu II wojny światowej świątynia została przejęta przez katolików i poświęcona w dniu 1 maja 1946 roku pod wezwaniem Matki Boskiej Królowej Polski; kościół został włączony do parafii w Rosinie. W dniu 31 grudnia 1986 roku została erygowana parafia w Przelewicach. W latach 40. XX wieku zostały zdemontowane fragmenty empor przy ścianach długich oraz kosz ołtarza ambonowego, który obecnie pełni funkcję podstawy stołu liturgicznego. W latach 80. XX wieku do południowej ściany została dobudowana zakrystia.

Wnętrze świątyni - ołtarz

Architektura

Świątynia należy do grupy pomorskich, późnoromańskich, bezwieżowych (pierwotnie) kościołów salowych, nie mających wydzielonego prezbiterium. Podczas XVIII- i XIX-wiecznych przebudów została zmieniona forma architektoniczna; zostały powiększone otwory okienne, został zmieniony kształt nadproży. Wieża reprezentuje styl późnobarokowy. Świątynia została wzniesiona na planie prostokąta o wymiarach 2280 x 1120 centymetrów, jest budowlą orientowaną, przy szczycie zachodnim jest umieszczona wieża wybudowana na planie kwadratu o boku 530 cm. Ściany świątyni są murowane i wykonane z kostki granitowej (19 warstw), w szczycie wschodnim powstały z kamieni polnych o wiązaniu cyklopowym, natomiast w szczycie zachodnim są ryglowe; ściany obwodowe mają przekrój 95 centymetrów. Ściany wieży posiadają konstrukcję szkieletową, na zewnątrz są oszalowane deskami; układ konstrukcyjny jest oparty na obwodowych słupach nośnych, spiętych ryglami, zastrzałami, rozporami i krzyżulcami. Więźba dachowa posiada konstrukcję krokwiowo-jętkową z obustronną, ukośną podporą stolcową; całość jest obrobiona „od topora”, natomiast połączenia ciesielskie są kołkowane. Korpus nawowy jest pokryty ceramiczną dachówką karpiówką. Wnętrze świątyni jest salowe i posiada jednostopniowe podwyższenie w części wschodniej. Ściana zachodnia jest otoczona emporą z balustradą w stylu renesansowym. Pierwotnie ściany nawy były pokryte polichromią (w ścianie południowej zachował się fragment malowideł); obecnie wnętrze jest bielone i posiada współczesną dekorację malarską w formie ornamentu akantowego.