Kościół Matki Bożej Różańcowej w Harcie
| kościół filialny | |||||||||||
 Kościół Matki Bożej Różańcowej przed renowacją elewacji. | |||||||||||
| Państwo | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||
| Adres |
Harta 227A | ||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||
| Kościół | |||||||||||
| Parafia | |||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne |
7 października | ||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Położenie na mapie gminy wiejskiej Dynów  | |||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |||||||||||
Położenie na mapie powiatu rzeszowskiego  | |||||||||||
 49°52′09,7″N 22°11′01,4″E/49,869361 22,183722
| |||||||||||
Kościół Matki Bożej Różańcowej w Harcie – katolicki kościół położony w Harcie, w gminie Dynów, powiecie rzeszowskim, województwie podkarpackim.
Jest to kościół filialny w parafii św. Mikołaja w Harcie w dekanacie Dynów, poświęcony Matce Bożej Różańcowej[1].
Historia i opis[edytuj | edytuj kod]
W latach 80. pojawił się pomysł zbudowania kościoła w Harcie Górnej, drugiego w miejscowości (kościół parafialny położony jest w Harcie Dolnej). Do tej pory, nabożeństwa odbywały się w miesiącach letnich w położonej niedaleko niewielkiej kapliczce, zbudowanej na początku XX wieku[2]. Koncepcję budowy przedstawiono w 1984 roku biskupowi Ignacemu Tokarczukowi[3], a 10 lutego tego roku zorganizowano zebranie mieszkańców Harty Górnej, podczas którego zawiązał się komitet budowy, na którego czele stanęli, jako kierownicy budowy, Tadeusz Ryś oraz Wiesław Twardak[4].
Budowę kościoła rozpoczęło wmurowanie i uroczyste poświęcenie krzyża 15 sierpnia 1984 roku przez ks. dziekana Józefa Ożoga[2], 1 września tego roku ks. Kazimierz Bełch poświęcił plac pod budowę, a pierwszą mszę w podpiwniczeniu odprawił 25 listopada ówczesny proboszcz parafii, ks. Stanisław Ryś[4].
Kamień węgielny bp Tokarczuk poświęcił 4 sierpnia 1985 roku, a dwa lata później, 11 listopada 1987 r. poświęcony został przez niego ukończony kościół, któremu nadano imię Matki Bożej Różańcowej.
W drugiej dekadzie XXI wieku w kościele wykonano wiele prac renowacyjnych. W 2012 roku wymieniono okna oraz pomalowano wewnętrzne ściany kościoła, jednocześnie zamieszczając nad ołtarzem głównym wizerunek Matki Bożej Różańcowej. W roku 2013 wyremontowano plac wokół kościoła oraz jego ogrodzenie, a w 2014 wyremontowano podpiwniczenie i urządzono w nim kaplicę pogrzebową, wykorzystywaną przez mieszkańców całej parafii[5]. W 2015 r. odnowiono elewację kościoła[6], zmieniając kolor jego ścian z białego na jasnobrązowy[7].
Do kościoła przylega dzwonnica z trzema dzwonami: pierwszy z nich poświęcił biskup Stefan Moskwa w 1986 roku[4], drugi w 1999 r., zaś trzeci w roku 2010. W 2012 roku dzwonnica została wyremontowana[5].
W odległości ok. 200 metrów na południe od kościoła znajduje się cmentarz w Harcie Górnej[8]. Został on założony w styczniu 1986 roku, kiedy to jedna z parafianek, Katarzyna Kocaj, ofiarowała działkę pod budowę cmentarza i została pierwszą osobą pochowaną w tym miejscu. Cmentarz został założony samowolnie, dlatego też 8 kwietnia władze w asyście milicji podjęły próbę jego likwidacji, która przez opór mieszkańców zakończyły się niepowodzeniem. Cmentarz został zalegalizowany w lutym 1993 roku[2].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dekanaty Archidiecezji Przemyskiej. przemyska.pl. [dostęp 2023-06-08].
- ↑ a b c Historia kościoła i parafii Harta. harta.pl. [dostęp 2023-06-08].
- ↑ Domin, Hadam, Helwin et al. 2018 ↓, s. 24.
- ↑ a b c Stochmal 2003 ↓, s. 9.
- ↑ a b Prace wykonane przy kościele pod wezwaniem Matki Bożej Różańcowej. harta.pl, 2 stycznia 2015. [dostęp 2023-06-08].
- ↑ Aleksander Stochmal. Harta w 2015 roku. „Dynowinka”. Styczeń-luty 2016 (nr 1–2/246–247), s. 18–19. Dynów: Stowarzyszenie Promocji i Rozwoju Regionu Dynowskiego – Towarzystwo Przyjaciół Dynowa. ISSN 1234-6063.
- ↑ Odpust w kościele pw. Matki Bożej Różańcowej. harta.pl, 8 października 2017. [dostęp 2023-06-08].
- ↑ OpenStreetMap. openstreetmap.org. [dostęp 2023-06-08].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Sławomir Domin, Ewa Hadam, Wiktoria Helwin, Bogdan Kupczyk, Joanna Martowicz-Sieńko, Maria Pałac, Stanisław Pękala, Wojciech Piech, Andrzej Sowa, Aleksander Stochmal, Jacek Stochmal, Artur Szczutek, Wiesław Walat, Piotr Wanat: Harta: wczoraj i dziś. Harta-Rzeszów: Stowarzyszenie Opieki nad Starym Cmentarzem im. Włodzimierza Kozło, 2018. ISBN 978-83-65699-09-1.
- Aleksander Stochmal: Harta, jaką znam. 2003.