Kościół Matki Boskiej Bolesnej w Mierzynie

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół Matki Boskiej Bolesnej w Mierzynie
A-477 z dnia 31.07.1956
kościół parafialny
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Miejscowość

Mierzyn (powiat policki)

Adres

Welecka, 72-006 Mierzyn

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Parafia Najświętszej Maryi Panny Bolesnej w Mierzynie

Wezwanie

Matki Boskiej Bolesnej

Położenie na mapie gminy Dobra (Szczecińska)
Mapa konturowa gminy Dobra (Szczecińska), na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół Matki Boskiej Bolesnej w Mierzynie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Matki Boskiej Bolesnej w Mierzynie”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół Matki Boskiej Bolesnej w Mierzynie”
Położenie na mapie powiatu polickiego
Mapa konturowa powiatu polickiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Matki Boskiej Bolesnej w Mierzynie”
Ziemia53°25′49,0080″N 14°27′43,9560″E/53,430280 14,462210
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
Wnętrze kościoła

Kościół Matki Boskiej Bolesnej w Mierzynie – średniowieczna budowla z cennym wyposażeniem, położona w centrum podszczecińskiej wsi Mierzyn w powiecie polickim.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kościół powstał w XIII w., wkrótce po lokacji wsi[1]. Kościół jest orientowany, zbudowany z regularnie ułożonych kwadr granitowych łączonych zaprawą wapienną, w okresie przejściowym pomiędzy stylem romańskim i gotyckim[2]. W 1637 pożar poważnie uszkodził świątynię wraz z oryginalną drewnianą[2] wieżą[1]. Odbudowa zakończyła się w 1644, obecna wieża jest drewniana z kopulastym hełmem z latarenką. Kościół był remontowany w XIX w. oraz po II wojnie światowej w roku 1958 i 1995[1]. W 1992 rozpoczęto renowację ołtarza i ambony[3]. Z okresu powojennego pochodzi także znajdująca się po południowej stronie kościoła zakrystia[3].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Kościół zbudowany jest na planie prostokąta[4], bez wydzielonego prezbiterium.

Wieża jest minimalnie szersza od korpusu nawowego, w dolnej części kamienna, w górnej drewniana, zwieńczona wysmukłym hełmem zakończonym kulą i krzyżem.

Okna nawy, zróżnicowane szerokością i wysokością, noszą ślady przebudowań: dwa okna są w stylu romańskim, a trzy – gotyckim[2]. Szczyt wschodni kościoła udekorowany jest blendą w kształcie krzyża z czterema dodatkowymi blendami znajdującymi się pod jego ramionami (podobna dekoracja znajduje się na kościele w Wołczkowie).

Wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

Ołtarz główny pochodzi z początku XVIII w. i wykonany został w stylu barokowym[1]. W predelli zachował się, malowany na desce, obraz Ostatniej Wieczerzy. W retabulum (nastawa ołtarzowa) znajduje się obecnie współczesny obraz Matki Boskiej Bolesnej – przed wojną był tu obraz przedstawiający Ukrzyżowanie Chrystusa. W zwieńczeniu przedstawiona została scena Zesłania Ducha Świętego. Przed II wojną światową wygląd ołtarza był nieco inny niż obecnie – znajdowały się na nim również trzy rzeźby, które obecnie są przy tabernakulum.

Ambona pochodzi również z początku XVIII w[1]. Płyciny czaszy ambony wypełniają obrazy przedstawiające czterech Ewangelistów. Na zaplecku umieszczony został wizerunek Chrystusa. Baldachim ambony zdobią srebrno-złote elementy dekoracyjne w kształcie wachlarzy. Wygląd obrazów umieszczonych na ambonie wskazuje, że ich autorem był zręczny artysta ludowy[1]. Współcześnie na ambonie zamontowano duży monitor ekranowy wykorzystywany do wyświetlania tekstów liturgicznych.

Empora wykonana została pod koniec XIX w. w stylu neobarokowym[1] wsparta na czterech słupach[5]. Zdobią ją cztery obrazy o charakterze symbolicznym oraz ozdobna balustrada. Nie zachowały się pochodzące z 1908 r. dwunastogłosowe organy z firmy B. Grüneberga[3].

Dzwon zachowany do chwili obecnej został umieszczony na odbudowanej 48-metrowej wieży. Odlany został w 1644 roku przez Lorentza Kökeritza – twórcę dzwonu dla szczecińskiej katedry. Waży około 350 kg i ma średnicę 83 cm. Na wieży znajduje się jarzmo, jako pozostałość po starym dzwonie[6].

Od 2006 roku z głośnika bije dzwon elektroniczny.

  • Kościół Matki Boskiej Bolesnej w Mierzynie
  • Ołtarz główny
    Ołtarz główny
  • Ambona
    Ambona
  • Tabernakulum
    Tabernakulum
  • Empora organowa
    Empora organowa

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g Kazimiera Kalita-Skwirzyńska, Mirosław Opęchowski: Dobra i okolice, Stowarzyszenie Czas Przestrzeń Toższmość, Szczecin 2008 ISBN 978-83-923059-7-2
  2. ↑ a b c Kościół w Mierzynie!. Mierzyn24.pl, 10 maja 2010. [dostęp 2013-02-10]. (pol.).
  3. ↑ a b c Roman Kostynowicz: Kościoły archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej. T. II. Szczecin: Szczecińskie Wydawnictwo Archidiecezjalne "Ottonianum", 2000. ISBN 83-7041-202-5. OCLC 77513490.
  4. ↑ Iluminacja kościoła w Mierzynie!. Mierzyn24.pl, 2 grudnia 2010. [dostęp 2013-02-10]. (ang.).
  5. ↑ Mierzyn (powiat policki). info-polska.com.pl. [dostęp 2013-02-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (11 marca 2013)]. (pol.).
  6. ↑ Mierzyn24.pl, Mierzyn 24 - Kościół w Mierzynie! (czytaj więcej...) [online], Mierzyn24.pl [dostęp 2021-09-02] (pol.).
Parafie dekanatu Szczecin-Pogodno
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kościół_Matki_Boskiej_Bolesnej_w_Mierzynie&oldid=69964163”