Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Krakowie (ul. Garncarska)
 A-988 (A-243/M) z 7 lutego 1995[1]
| |||||||||||
| kościół klasztorny sercanek kościół parafialny | |||||||||||
| |||||||||||
| Państwo | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||
| Adres |
ul. Garncarska 24 | ||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||
| Kościół | |||||||||||
| Parafia | |||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Położenie na mapie Krakowa  | |||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |||||||||||
 50°03′37,6″N 19°55′39,2″E/50,060444 19,927556
| |||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||
Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa – rzymskokatolicki kościół parafialny oraz konwentualny sercanek znajdujący się w Krakowie w dzielnicy I przy ul. Garncarskiej 24, na Nowym Świecie.
Zbudowany został w końcu XIX w. w stylu eklektycznym z przewagą elementów neoromańskich według planów Władysława Kaczmarskiego, na gruntach ofiarowanych zakonnicom przez księżną Wandę Jabłonowską, finansowany przez Zofię Wołodkowiczową. Poświęcony został w 1900 roku.
Na frontowej fasadzie kościoła i klasztoru znajdują się rzeźby autorstwa Jana Tombińskiego. W domu zakonnym przy kościele istnieje muzeum poświęcone biskupowi Józefowi Sebastianowi Pelczarowi, założycielowi zgromadzenia sercanek. W kościele zaś w kaplicy bocznej ołtarz z portretem i relikwiami biskupa Pelczara oraz drugi w którym złożono w 1995 przeniesione z Cmentarza Rakowickiego doczesne szczątki założycielki zgromadzenia Klary Ludwiki Szczęsnej. Przy ołtarzu św. Józefa umieszczono w 2011 niewielki ołtarz Jana Pawła II wraz z relikwiami. Ołtarz główny wykonał w 1899 r. Kazimierz Wakulski, autorem ołtarzy bocznych był Wit Wisz[2].
-
Wnętrze kościoła -
Ołtarz główny -
"Madonna z Dzieciątkiem"
Relief na północnej ścianie klasztoru, proj. Stanisław Wójcik
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2022-02-27].
- ↑ Niechaj 2012 ↓, s. 49.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Encyklopedia Krakowa, Warszawa – Kraków 2000, s. 460.
- Rożek M., Gondkowa B., Leksykon kościołów Krakowa, Kraków: Verso, 2003, s. 127.
- Małgorzata Niechaj: Od ambon do ołtarzy - twórczość rzeźbiarza Wita Wisza [w:] „Krakowski Rocznik Archiwalny. Tom XIX”. 2012.