Kościół Saint Eustache w Paryżu
48°51′48″N 2°20′42″E/48,863333 2,345000 Widok kościoła od południa | |||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Położenie na mapie Paryża  | |||||||||||||||
Położenie na mapie Francji  | |||||||||||||||
Położenie na mapie Île-de-France  | |||||||||||||||
| 48°51′48″N 2°20′42″E/48,863333 2,345000
| |||||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||||
Kościół Saint-Eustache w Paryżu (św. Eustachego) – gotycki kościół w 1. okręgu paryskim, w tzw. dzielnicy Les Halles.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Budowa kościoła (wzniesionego na miejscu średniowiecznej kaplicy św. Agnieszki) rozpoczęła się w 1532 roku, w stylu późnego gotyku, jednak była permanentnie opóźniana trudnościami finansowymi. W drugiej połowie XVI wieku prace przy obiekcie nabrały tempa dzięki wysiłkom wpływowego proboszcza René Benoista, jednak budynek został ukończony dopiero w roku 1640[1].
Pierwotne plany zakładały, iż kościół będzie największą świątynią w Paryżu, jednak ponownie brak pieniędzy zmusił architektów do rezygnacji z niektórych szczególnie śmiałych elementów projektu (m.in. z wieży).
Mała odległość między kościołem a Luwrem sprawiła, że należał do najbardziej prestiżowych świątyń w mieście. Został w nim ochrzczony Ludwik XIV, Richelieu, pani de Pompadour oraz Molier. W kościele odprawiono również uroczystości pogrzebowe królowej Anny Austriaczki, Maksymiliana de Bethune de Sully, ministra z czasów Henryka IV czy też Mirabeau.
W czasie Wielkiej Rewolucji Francuskiej kościół został zamieniony na magazyn, a jego wnętrze poważnie uszkodzone. Powrócił do funkcji sakralnych w czasach napoleońskich.
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Mimo faktu, iż powstawał w ogromnej mierze już w epoce renesansu, kościół utrzymany jest w stylu późnego gotyku, wyłączając typowo renesansową fasadę południowo-zachodnią. Ma 105 metrów długości i ponad 33 metry wysokości. Zgodnie z tradycją zachodnioeuropejską, obiekt opiera się na systemie przypór, posiada również dwie rozety. Fasada zachodnia powstała w XVIII wieku[1].
Wnętrze[edytuj | edytuj kod]
Kościół 5-nawowy, rozdzielony kolumnami jońskimi i korynckimi.
Chlubą kościoła jest obraz Rubensa Uczniowie z Emaus, powstały około 1611 roku. Ołtarz główny i ołtarze boczne utrzymane są w stylu barokowym. Późne średniowiecze reprezentują z kolei witraże oraz zespoły szesnastowiecznych rzeźb opowiadających historię św. Eustachego.
Organy[edytuj | edytuj kod]
Najważniejszym elementem wyposażenia kościoła są organy zaprojektowane przez emerytowanego Organistę Tytularnego Jeana Guillou i wzniesione w 1989 roku przez prestiżową holenderską firmę Van den Heuvel.
Posiadają 101 głosów i 5 manuałów, będąc tym samym trzecim co do wielkości instrumentem we Francji (po Notre-Dame i Saint-Sulpice).
Obecnie funkcję organisty tytularnego pełnią: Thomas Ospital i Baptiste-Florian Marle-Ouvrard. Zostali oni wyłonieni podczas konkursu 24 marca 2015 roku.
|
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Połączenia i pomoce: Positif/Grand-Orgue, Récit/Grand-Orgue, Grand-Chœur/Grand-Orgue, Solo/Grand-Orgue, Positif/Récit, Solo/Récit, Tirasses (Positif, Grand-Orgue, Récit, Grand-Chœur, Solo), Octaves Graves (Grand-Orgue, Récit, Grand-Chœur, Solo), Crescendo Générale, Tutti
Dodatkowe połączenia (kontuar w nawie): Tirasse Récit 4, Tirasse Grand-Chœur 4, Récit/Positif, Solo/Grand-Chœur, Alto Grand-Choeur/Grand-Orgue, Soprano Solo/Grand-Orgue, Sostenuto Positif, Sostenuto Récit, Sostenuto Solo
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Martina Padberg: Sztuka i Architektura - Paryż. Ożarów Mazowiecki: Wydawnictwo Olesiejuk Sp. z o.o., 2009, s. 206. ISBN 978-3-7588-903-1.