Kośmierzyn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kośmierzyn
Космирин
Ilustracja
Kosemirin na mapie z 1650
Państwo

 Ukraina

Obwód

 tarnopolski

Rejon

czortkowski

Powierzchnia

2.495 km²

Populacja (2001)
• liczba ludności
• gęstość


948
379,96 os./km²

Nr kierunkowy

+380 3544

Kod pocztowy

48454

Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego
Mapa konturowa obwodu tarnopolskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Kośmierzyn”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kośmierzyn”
Ziemia48°52′58″N 25°14′42″E/48,882778 25,245000

Kośmierzyn (ukr. Космирин, Kosmyryn) – wieś na Ukrainie, w rejonie czortkowskim[1] w obwodzie tarnopolskim, nad Dniestrem. W 2001 roku liczyła 948 mieszkańców. Przez wieś biegnie droga miejscowa. Wieś jest siedzibą rady wiejskiej.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wzmiankowane m.in. 1 stycznia 1457 (jako Coszmirin)[2], 21 stycznia 1459 (jako Coszmirzyn)[3], 1 listopada 1465[4], w 1485 – jako własność Jana Manasterskiego[5].

W roku 1774 we wsi przebywał Mikołaj Bazyli Potocki[6].

W 1886 właścicielem większej posiadłości ziemskiej we wsi był nieznany z imienia Żyd[7]. Patronką miejscowej cerkwi pw. św. Michała Archanioła w 1901 była Leontyna Potocka z Kobylańskich[8].

W II Rzeczypospolitej miejscowość stanowiła początkowo samodzielną gminę jednostkową. 1 sierpnia 1934 roku w ramach reformy na podstawie ustawy scaleniowej została włączona do zbiorowej gminy wiejskiej Potok Złoty II w powiecie buczackim, w województwie tarnopolskim.

W latach 1943–1945 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tu łącznie 10 Polaków[9].

Od 30 grudnia 1992 wieś jest siedzibą rady wiejskiej[10].

Religia[edytuj | edytuj kod]

We wsi znajduje się cerkiew.

Związani z miejscowością[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Про утворення та ліквідацію районів [online], Офіційний вебпортал парламенту України [dostęp 2023-03-14] (ukr.).
  2. Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej : z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie w skutek fundacyi śp. Alexandra hr. Stadnickiego. T. XII : Najdawniejsze zapiski sądów halickich 1435-1475. Lwów : skł. gł. w księg. Seyfartha i Czajkowskiego, I. Związkowa Drukarnia, 1887, s. 245.
  3. Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej : z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie w skutek fundacyi śp. Alexandra hr. Stadnickiego. T. XII : Najdawniejsze zapiski sądów halickich 1435-1475. Lwów : skł. gł. w księg. Seyfartha i Czajkowskiego, I. Związkowa Drukarnia, 1887, s. 260.
  4. Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej : z Archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie w skutek fundacyi śp. Alexandra hr. Stadnickiego. T. XIX. Lwów : Drukarnia E. Winiarza, 1906, s. 506–507. (łac.)
  5. Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej : z Archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie w skutek fundacyi śp. Alexandra hr. Stadnickiego. T. XIX. Lwów : Drukarnia E Winiarza, 1906, s. 307. (łac.)
  6. Sadok Barącz: Pamiątki buczackie. Lwów: Drukarnia «Gazety narodowej», 1882, s. 60.
  7. Szematyzm Wseho Klira Greko-Katoliczeskoj Eparhii Stanisławowskoj na Rok Bozyj 1886. Lwów, 1886, s. 11 [45].
  8. Szematyzm Wseho Klira Greko-Katoliczeskoj Eparhii Stanisławowskoj na Rok Bozyj 1901. Stanisławów, 1901, s. 13.
  9. Henryk Komański, Szczepan Siekierka, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie tarnopolskim 1939-1946, wyd. 2, Wrocław: Nortom, 2006, s. 157, ISBN 83-89684-61-6, ISBN 978-83-89684-61-5, OCLC 156875487.
  10. Облікова картка, Космиринська сільська рада, Тернопільська область, Бучацький район (ukr.)
  11. wzgl. Łukasiewicz, zob. Prezenty.
  12. Sadok Barącz, Pamiątki buczackie, Lwów: Drukarnia «Gazety narodowej» 1882. — 168 s.
  13. Adam Wątor. Spis większych właścicieli ziemskich należących do Stronnictwa Demokratyczno-Narodowego w dzielnicy austriackiej. „Galicja. Studia i materiały”. 1, s. 335, 2015.
  14. Stanisław Skwarczyński, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-04-08].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]