Konstanty Stamirowski
 podpułkownik taborów
| |
| Data i miejsce urodzenia |
8 sierpnia 1887 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
29 sierpnia 1955 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca szwadronu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Konstanty Stamirowski[1] (ur. 8 sierpnia 1887 w Stamirówce, zm. 29 sierpnia 1955[2] w Rzeszowie) – podpułkownik taborów Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 8 sierpnia 1887 w Stamirówce, pow. miechowski jako syn Kazimierza[3].
W czasie I wojny światowej służył w Legionach Polskich. Był między innymi oficerem Komendy Taborów. Awansował kolejno na chorążego (1 kwietnia 1916 roku) i podporucznika (1 grudnia 1916 roku)[4].
Uczestniczył w wojnie z bolszewikami. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 11. lokatą w korpusie oficerów taborowych, a jego oddziałem macierzystym był 1 Dywizjon Taborów[5]. W 1923 roku pełnił obowiązki kierownika Centralnych Składów Taborowych, pozostając oficerem nadetatowym 1 Dywizjonu Taborów[6]. Następnie wyznaczony został na stanowisko komendanta Kadry Szwadronu Zapasowego 6 Dywizjonu Taborów we Lwowie[7]. 26 lipca 1926 roku został zatwierdzony na stanowisku dowódcy 6 Szwadronu Taborów we Lwowie[8]. W kwietniu 1927 roku został przeniesiony do kadry oficerów taborowych z równoczesnym przydziałem do Departamentu Artylerii Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie na stanowisko szefa wydziału zaopatrzenia[9][10]. Od grudnia 1928 roku kierował pracami Wydziału VI Taborowego Departamentu Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych[11]. 18 lutego 1930 roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1930 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów taborowych[12]. W grudniu 1934 roku przeniesiony został do nowo utworzonego Dowództwa Taborów i Szefostwa Remontu Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisko zastępcy dowódcy Taborów i szefa Remontu, płk. kaw. Stefana Dembińskiego[13]. 31 sierpnia 1935 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska i pozostawiony w dyspozycji dowódcy Taborów i szefa Remontu[14].
W 1944 roku w Rzeszowie został aresztowany i wywieziony do ZSRR. W 1947 roku powrócił do Polski[15].
Zmarł 29 sierpnia 1955 w Rzeszowie. Został pochowany na cmentarzu komunalnym Pobitno w Rzeszowie (sektor XXXII-9-5)[16].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Niepodległości (2 sierpnia 1931)[17]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1928)[18]
- Krzyż Walecznych (trzykrotnie)
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- ppłk dypl. kaw. Kazimierz Stamirowski
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 281 tu jako Konstanty Stamirowski-Ligenza.
- ↑ Baza osób polskich: Stamirowski, Konstanty: 1887–1955, ppłk. dypl. WP, w latach 30. szef Wydz. Taborów Depart. Intende [online], www.baza-nazwisk.de [dostęp 2017-11-24].
- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2022-07-06].
- ↑ Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 50.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 281.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1027, 1038, 1039.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 943, 949.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 26 lipca 1926 roku, s. 231.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 11 kwietnia 1927 roku, s. 112.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 518, 522.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 283, 445.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 20 lutego 1930 roku, s. 67.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 6 lutego 1935 roku, s. 4.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 94.
- ↑ Wykaz Legionistów ↓.
- ↑ Wyszukiwarka grobów: śp. Konstanty Stamirowski Cmentarz Komunalny Pobitno w Rzeszowie [dostęp 2002-07-06].
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 178, poz. 260 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 632 „za zasługi na polu organizacji i administracji wojska” - jako Konstanty Ligęza-Stamirowski.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Konstanty Stamirowski. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2017-10-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-21)].
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych
- Oficerowie 6 Dywizjonu Taborów
- Oficerowie taborów Legionów Polskich 1914–1918
- Pochowani na cmentarzu Pobitno w Rzeszowie
- Podpułkownicy taborów II Rzeczypospolitej
- Polscy zesłańcy w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich 1944–1991
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1887
- Zmarli w 1955