Kratowo
42°04′44″N 22°10′53″E/42,078889 22,181389
 Panorama miasta | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Wysokość |
600 m n.p.m. | ||||
| Populacja (2007) • liczba ludności |
| ||||
| Nr kierunkowy |
031 | ||||
| Kod pocztowy |
1360 | ||||
Położenie na mapie Macedonii Północnej  | |||||
| 42°04′44″N 22°10′53″E/42,078889 22,181389
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Kratowo (maced., bułg., serb. Кратово) – miasto na wschodzie Macedonii Północnej, na zachodnim skraju gór Osogowska Płanina. Ośrodek administracyjny gminy Kratowo. Liczba ludności – 10 942 osób (97% Macedończyków) [2007]. Miasto leży w kraterze wygasłego wulkanu.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W okolicach Kratowa już w starożytności wydobywano rudy metali – srebra, złota, miedzi i żelaza. Założona w tym miejscu przez Rzymian pierwsza górnicza osada nazywała się Kratiskara. Pierwsi Słowianie pojawili się tam w VI wieku[1]. W średniowieczu miasto nosiło nazwę Koritos i Koriton. Miało już wówczas liczne fortyfikacje, działały tam zakłady rzemieślnicze, huty i kuźnie, rozwijał się handel[2]. W 1282 przeszło z rąk Bułgarii do Serbii[3], po czym w Kratowie osiedli górnicy z Saksonii bądź Flandrii[4]. Miasto zostało anektowane przez Imperium Osmańskie w trakcie tureckiego podboju Serbii. Kopalnie uległy zniszczeniu podczas bułgarskiego powstania Karposza w 1689 i zostały otwarte na nowo dopiero w 1805. W 1836 Kratowo miało 56 tys. mieszkańców, jednak pod koniec XIX wieku zaczął się raptowny upadek miasta. Z czasów rozkwitu miastu pozostało sporo zabytkowych budowli, w tym liczne mosty i wieże. Na początku XX wieku Kratowo zamieszkiwali przeważnie Bułgarzy, a w 1905 działały po dwie szkoły podstawowe bułgarskie i serbskie oraz bułgarska szkoła średnia[5]. Przywódca bułgarskiego ruchu wyzwoleńczego w Macedonii Goce Dełczew stworzył podwaliny miejscowego komitetu powstańczego około 1904–1906, a jej liderem został miejscowy nauczyciel Josif Daskalow[6]. Podczas I wojny bałkańskiej 26 października 1912 w bitwie pod Kratowem Serbowie odnieśli zwycięstwo nad Turkami[7]. Po odzyskaniu niepodległości w XIX w. Serbia odzyskała Kratowo w 1912, po czym w 1918 weszło ono w skład nowo powstałego Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców, przekształconego w 1929 w Jugosławię.
Sport[edytuj | edytuj kod]
W mieście ma siedzibę klub piłkarski Siłeks Kratowo, którego domowym obiektem jest Stadion Miejski w Kratowie.
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Zabytkowa wieża zegarowa -
Cerkiew św. Jana Chrzciciela -
Zabytkowy most z XVIII wieku -
Muzeum miejskie
.JPG)
.JPG)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Sławomir Adamczak, Katarzyna Firlej-Adamczak, Krzysztof Bzowski, Czarnogóra, Serbia, Macedonia i Kosowo: praktyczny przewodnik, Bielsko-Biała: Wydawnictwo Pascal, 2015, s. 401.
- ↑ Adamczak Sławomir, Firlej-Adamczak Katarzyna, Bzowski Krzysztof, Czarnogóra, Serbia, Macedonia i Kosowo: praktyczny przewodnik, Bielsko-Biała: Wydawnictwo Pascal, 2015, s. 401.
- ↑ Laurențiu Rădvan: At Europe's Borders: Medieval Towns in the Romanian Principalities. BRILL, 2010, s. 110. ISBN 978-90-04-18010-9. (ang.).
- ↑ Kratovo. ExploringMacedonia.com. [dostęp 2020-09-01]. (ang.).
- ↑ D. M. Brancoff: La Macédoine et sa population chrétienne, avec deux cartes ethnogtaphiques. Paris: Librairie Plon, 1905, s. 23, 130-131. (fr.).
- ↑ Славчо Славчов Абазов: Войводата Славчо Абазов 1883 – 1928. Очерк за войводата от Злетово и за историческите събитие, съпътствали неговия живот и революционната му дейност. София: Ауто прес, 2011, s. 15. ISBN 978-954-92630-2-2. [dostęp 2020-09-01]. (bułg.).
- ↑ Dariusz Wybranowski: Bitwa pod Kumanovem (23- 24 października 1912 roku). Siły zbrojne stron, działania operacyjne, konsekwencje militarne i polityczne. W: Balcanica Posnaniensia. Acta et studia. T. XX. Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, 2013, s. 174. [dostęp 2020-09-01].