Kryzys finansowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Kryzys finansowy – sytuacja, w której zachodzą gwałtowne zmiany na rynku finansowym, najczęściej związane z niedostateczną płynnością lub niewypłacalnością banków, instytucji finansowych lub innych podmiotów, czego skutkiem jest spadek produkcji lub pogłębienie już występującego spadku.

Rodzaje kryzysów finansowych[edytuj | edytuj kod]

Przebieg kryzysu finansowego[edytuj | edytuj kod]

Według Władysława Szymańskiego kryzys finansowy często przebiega według następującego schematu:

  • liberalizacja przepływów kapitałowych przyciąga kapitał zagraniczny, który ożywia gospodarkę i przyciąga następnych inwestorów;
  • pobudzenie akcji kredytu krajowego zwiększa podaż pieniądza;
  • wzrost cen akcji i nieruchomości;
  • wzrost aktywów przedsiębiorstw, które mogą być zabezpieczeniem dla kredytów;
  • dobra koniunktura, wzrost gospodarczy i napływ kapitału powodują wzrost kursu waluty krajowej;
  • wzrost gospodarczy i brak możliwości subsydiowania importu produkcją krajową przyspiesza tempo importu;
  • wzrost kursu waluty i duży popyt wewnętrzny ograniczają eksport;
  • powstaje i rośnie nierównowaga w bilansie handlowym i płatniczym (dalsze podtrzymywanie wzrostu gospodarczego i koniunktury napływającym kapitałem zagranicznym niesie czynniki kryzysogenne);
  • obawa dalszego pogorszenia nierównowagi zewnętrznej skutkuje zaostrzeniem polityki pieniężnej (podwyższenie stóp procentowych);
  • wysokie stopy procentowe przyciągają nowy kapitał;
  • następuje dalszy wzrost waluty krajowej;
  • przedsiębiorstwa krajowe zaciągają tańsze kredyty za granicą, następnie zamieniane na walutę krajową;
  • skutkiem czego jest dalszy wzrost rezerw walutowych i dalszy napływ kapitału;
  • narastanie obsługi długu zewnętrznego przez przedsiębiorstwa krajowe powoduje pogarszanie bilansu płatniczego;
  • silna presja walut obcych na krajową, w efekcie wzrostu świadomości o możliwości załamania się pieniądza krajowego;
  • gwałtowny spadek wartości waluty krajowej (rezerwy banku centralnego okazują się niewystarczające);
  • załamanie kursowe;
  • skutki załamania przenoszą się na inne sfery gospodarki;
  • deprecjacja waluty zwiększa trudności płatnicze (przedsiębiorstwa mają trudności ze spłatą zadłużenia, pogarszają się ich pasywa);
  • spekulanci zwiększają pożyczki krótkoterminowe, zwiększając stopy procentowe;
  • wzrost stóp przy spadku kursu waluty pogarsza sytuację finansową banków i przedsiębiorstw;
  • wzrost oprocentowania depozytów przy braku możliwości podniesienia oprocentowania udzielonych kredytów;
  • spadek cen akcji i nieruchomości oznacza straty dla banków i przedsiębiorstw;
  • rosną koszty importu;
  • banki nie są w stanie wspierać przedsiębiorstw;
  • brak możliwości wywiązywania się przedsiębiorstw z zobowiązań powoduje masowe bankructwa.

Kryzys klimatyczny[edytuj | edytuj kod]

Ostatnie dowody wskazują, że kryzys klimatyczny ma znaczący wpływ na wzrost gospodarczy i różne produktywne elementy współczesnych gospodarek[2][3][4][5]. Badania wskazują, że zmiany klimatu zwiększają częstotliwość kryzysów bankowych[6]. Ratowanie niewypłacalnych banków powoduje dodatkowe obciążenie fiskalne w wysokości około 5–15% produktu krajowego brutto rocznie i zwiększa współczynnik długu publicznego do produktu krajowego brutto dwa razy[6]. Szacuje się, że około 20% tych skutków można przypisać pogorszeniu bilansów banków, w których przyczyną są zmiany klimatu[6]. Konsekwencje zmian klimatu są niedoceniane, jeśli system finansowy nie jest analizowany poprzez zintegrowaną ocenę klimatu i gospodarki[6].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ewa Radomska: „Globalny kryzys finansowy–przyczyny, przebieg, skutki.” Zarządzanie Zmianami 2-3 (2013), s. 1–21.
  2. Auffhammer, M. Quantifying economic damages from climate change. J. Econ. Perspect. 32, 33–52 (2018).
  3. Burke, M., Hsiang, S. M. & Miguel, E. Global non-linear effect of temperature on economic production. Nature 527, 235–239 (2015).
  4. Carleton, T. A. & Hsiang, S. M. Social and economic impacts of climate. Science 353, aad9837 (2016).
  5. Dell, M., Jones, B. F. & Olken, B. A. Temperature and income: reconciling new cross-sectional and panel estimates. Am. Econ. Rev. 99, 198–204 (2009).
  6. a b c d Lamperti, F. et al. The public costs of climate-induced financial instability. Nature Climate Change 9, 829–833 (2019).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Adam Budnikowski: Międzynarodowe stosunki gospodarcze. Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 2006, s. 417
  • Davis Polk: Financial Crisis Manual.
  • Władysław Szymański: Globalizacja: wyzwania i zagrożenia. Difin, Warszawa 2001, s. 119–120
  • Władysław Szymański: Interesy i sprzeczności globalizacji: wprowadzenie do ekonomii ery globalizacji. Difin, Warszawa 2004, s. 152–154