Przejdź do zawartości

Krzysztof Wrocławski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krzysztof Wrocławski
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

28 września 1937
Radom

Doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: folklorystyka słowiańska, kulturoznawstwo słowiańskie, literaturoznawstwo słowiańskie
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1974
Uniwersytet Warszawski

Habilitacja

1976
Uniwersytet Warszawski

Polska Akademia Nauk
Status

członek Komitetu Słowianoznawstwa

Doktor honoris causa
Uniwersytet Świętych Cyryla i Metodego w Skopju – 2000
Nauczyciel akademicki
uczelnia

Uniwersytet Warszawski; Wydział Polonistyki; Instytut Slawistyki Zachodniej i Południowej

Stanowisko

dyrektor (1978–1981)

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal Zasługi Macedonii Płn. (Macedonia Płn.)
Nagrobek Krzysztofa Wrocławskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Krzysztof Dominik Wrocławski (ur. 28 września 1937 w Radomiu, zm. 23 czerwca 2022 w Warszawie[1]) – polski slawista folklorysta, kulturoznawca, historyk literatur macedońskiej, serbskiej i chorwackiej, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, w latach 1978–1981 dyrektor Instytutu Filologii Słowiańskiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Krzysztof Wrocławski w 1965 ukończył studia w zakresie filologii słowiańskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Tamże doktoryzował się (1974) oraz habilitował (1976)[2]. W latach 1967–1970 był lektorem języka polskiego na Uniwersytecie w Skopje[3]. Członek Komisji Bałkanistycznej przy Komitecie Słowianoznawstwa PAN oraz Komisji Etnolingwistycznej przy Komitecie Językoznawstwa PAN, członek Międzynarodowego Komitetu Slawistów oraz Towarzystwa Naukowego Warszawskiego[2]. Wśród wypromowanych przez niego doktorów znaleźli się: Joanna Mleczko (2000), Patrycjusz Pająk (2002), Michał Stefański (2004), Magdalena Bogusławska (2004).

Prowadzi badania głównie z zakresu południowosłowiańskiej literatury ustnej i popularnej, kultury współczesnej, związków literackich i kulturowych polsko-słowiańskich. Jest autorem wielu prac poświęconych tej tematyce, a także Polonii w krajach południowosłowiańskich.

Zmarł 23 czerwca 2022 w Warszawie. Pochowany 29 czerwca 2022 na cmentarzu Powązki Wojskowe.

Był żonaty (żona Elżbieta), miał dwie córki.

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]

Prace naukowe

[edytuj | edytuj kod]
  • 1978: Z badań nad związkami między południowosłowiańską epiką i prozą ludową
  • 1979-1984: Makedonskiot naroden raskažuvač Dimo Stenkoski (tom 1–2)
  • 1985: Stosunki etniczne na Bałkanach w świetle kronik Macieja Stryjkowskiego
  • 1989: Z badań nad współczesną ludową opowieścią wierzeniową
  • 1991: Kategorie centrum i granic w kulturze ludowej
  • 1991: Studia o literaturach i folklorze Słowian
  • 1992: Polska ballada ludowa na tle słowiańskim. Propozycja ujęcia porównawczego
  • 1992: Sporedbena monografija na makedonskoto selo Jablanica i polskoto selo Pjentki-Grenzki (tom 3, współautor)
  • 2003: Polacy w Bośni, Polacy o Bośni (współautor)
  • 1981: Samowiły i pasterze
  • 1985: O Bogu, Jego sługach i diabelskich sztuczkach. Setnik legend południowej Słowiańszczyzny
  • 1991: List z nieba, czyli epistoła o niedzieli
  • 2015: Powroty do przeszłości : zeszyt z lat 1950-1954 : z tarczą Chałubińszczaka przez lata stalinizmu

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

W 2000 otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Świętych Cyryla i Metodego w Skopje[3]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Odszedł Profesor Krzysztof Wrocławski. = 2022-06-25 [online], slawistyka.uw.edu.pl, 24 czerwca 2022 (pol.).
  2. a b Krzysztof Wrocławski [online], Instytut Slawistyki Zachodniej i Południowej [dostęp 2021-10-11] [zarchiwizowane z adresu 2018-07-20].
  3. a b Д-р Кшиштоф Вроцлавски (Krzysztof Wrocławski) – МАНУ [online], manu.edu.mk [dostęp 2021-10-11] [zarchiwizowane z adresu 2020-08-10].
  4. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21 kwietnia 2005 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2005 r. nr 54, poz. 745).
  5. Претседателот Пендаровски одликуваше шестмина македонисти со Медал за заслуги за Република Северна Македонија [online], pretsedatel.mk, 30 stycznia 2024 [dostęp 2024-02-02] (mac.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]