Krzyż kawalerski (heraldyka)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 13:43, 22 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Biały krzyż kawalerski w herbie Rzeszowa.
Czerwony krzyż kawalerski na sztandarze 37 Łęczyckiego Pułku Piechoty.
Order Orła Czerwonego III kl. (Królestwo Prus).

Krzyż kawalerski (fr. croix pattée, niem. Tatzenkreuz) – heraldyczna forma czteroramiennego krzyża o rozszerzających się ramionach oraz płaskich lub wklęsłych bokach ramion. Krzyż taki jest niekiedy uznawany za odmianę krzyża maltańskiego. Różnica między obiema odmianami jest taka, że przy krzyżu kawalerskim podstawy ramion są płaskie (względnie wypukłe lub wklęsłe), natomiast przy klasycznym krzyżu maltańskim są one rozwidlone. Krzyż kawalerski o wklęsłych bokach i podstawach ramion jest nazywany krzyżem rycerskim, natomiast o wklęsłych bokach i wypukłych podstawach – krzyżem Ruperta.

Krzyż kawalerski jest często spotykaną formą insygniów odznaczeń, a także centralnym elementem sztandarów licznych armii świata, w tym również większości sztandarów Wojska Polskiego[1].

Przypisy

  1. Michał Wiater: Znaki Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej – Sztandar jednostki wojskowej. Departament Wychowania i Promocji Obronności MON. [dostęp 2014-11-30]. (pol.).