Księżniczka Burundi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Księżniczka Burundi
Prinsessan av Burundi
Autor

Kjell Eriksson

Typ utworu

kryminalna

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Szwecja

Język

szwedzki

Data wydania

2002

Wydawca

Ordfronts Förlag AB

Pierwsze wydanie polskie
Data wydania polskiego

2012

Wydawca

Amber

Przekład

Elżbieta Frątczak-Nowotny

poprzednia
Kamienna cisza
następna
Nocny śpiew ptaka
Neolamprologus brichardiKsiężniczka z Burundi

Księżniczka Burundi (szw. Prinsessan av Burundi) – powieść kryminalna szwedzkiego pisarza Kjella Erikssona z 2002. Polskie wydanie książki ukazało się w 2012 (tłumaczyła Elżbieta Frątczak-Nowotny).

Treść[edytuj | edytuj kod]

Jest czwartą częścią kryminalnej serii z detektyw Ann Lindell z Uppsali, która tym razem nie jest postacią centralną, z uwagi na urlop macierzyński, na którym pozostaje z niedawno urodzonym synem Erikiem, będącym owocem jednorazowego spotkania z mężczyzną, który nawet nie wie, że został ojcem. Śledztwo prowadzi Ola Haver. Akcja umiejscowiona jest w Uppsali, grudniu 2001, w czasie przygotowań do świąt Bożego Narodzenia[1]. Dotyczy śledztwa w sprawie zabójstwa z wyjątkowym okrucieństwem Johna Haralda Jonssona, zwanego Małym Johnem. Zmasakrowane zwłoki z odciętymi palcami znaleziono na miejskim wysypisku śniegu w Libro. Mężczyzna był torturowany[2]. John był wiele lat wcześniej drobnym przestępcą, ale z czasem ustatkował się, znalazł pracę spawacza w prywatnym warsztacie i poświęcił się pasji hodowania ryb akwariowych, zwłaszcza pielęgnicowatych, w tym Księżniczek z Burundi. Tropem przestępcy, oprócz policjantów, podąża także Lennart, brat Johna, alkoholik o cholerycznym usposobieniu. Tajemniczą postacią jest Berit – małżonka Johna, podejrzewana o niewierność małżeńską. W pewnym momencie znika ich syn – Justus. Prywatnie między Haverem i Lindell dochodzi do krótkotrwałego zbliżenia uczuciowego, bez kontaktu fizycznego.

Nagroda[edytuj | edytuj kod]

Szwedzka Akademia Literatury Kryminalnej uhonorowała powieść nagrodą dla najlepszego szwedzkiego kryminału roku (2002)[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Księżniczka Burundi, s.18
  2. Księżniczka Burundi, s.23
  3. Lubimy Czytać, Kjell Eriksson

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]