LZ 38
LZ 38 (Luftschiff Zeppelin) – trzydziesty ósmy sterowiec szkieletowy wybudowany w Niemczech przez wytwórnię Luftschiffbau Zeppelin GmbH z Friedrichshafen nad Jeziorem Bodeńskim. Głównym konstruktorem był Ludwig Dürr. Budowę sterowca należącego do typu P rozpoczęto w 1915 roku. Pierwszy próbny lot wykonał 3 kwietnia bieżącego roku[1].
LZ 38 w czasie I wojny światowej przeprowadził pięć nalotów na wschodnie wybrzeże Anglii i jako pierwszy niemiecki sterowiec zaatakował Londyn 31 maja 1915 roku[2].
Budowa[edytuj | edytuj kod]
Długość całkowita wynosiła 163,5 m, a średnica 18,7 m. Jego konstrukcja była pokryta materiałem bawełnianym. W środku znajdowało się 15 komór, wypełnionych wodorem o łącznej pojemności 31 900 metrów sześciennych. Sterowiec był zaopatrzony w cztery silniki Maybach C-X o mocy 210 KM każdy, wyposażony był w dwie gondole, które mogły pomieścić 18 członków załogi. LZ 38 i jego bezpośredni następcy, sterowce typu P, należał do najlepszych konstrukcji wykorzystywanych w I wojnie światowej. Był pierwszym sterowcem w którym szkielet wykonano z duraluminium.
Nalot na Londyn[edytuj | edytuj kod]
LZ 38 zrzucił 1400 kilogramów bomb na wschodnie przedmieścia Londynu 31 maja 1915 roku, zabijając siedem osób i raniąc trzydzieści pięć. Konsekwencją tego nalotu było wprowadzenie w Anglii ograniczeń w raportowaniu. Wcześniej relacje prasowe zawierały szczegółowe opisy lokalizacji nalotów bombowych; po tym publikowano tylko uogólnione lokalizacje[2]. Pierwsza bomba, zapalająca, została zrzucona na 16 Alkham Road. Sterowiec poruszając się na południe, zrzucił jeszcze osiem bomb. Jego dziewiąta wylądowała na 33 Cowper Road, podpalając dom i zabijając 3-letnią Elsie Leggatt oraz jej 11-letnią siostrę Elizabeth May. Następna bomba podpaliła 187 Balls Pond Road, powodując śmierć małżeństwa, Henry’ego i Caroline Good w powstałych płomieniach. Kierując się z dala od Tower of London i nad Whitechapel LZ 38 zrzucił kolejny ładunek wybuchowy na Christian Street: 8-letni Samuel Reuben i 16-letnia Leah Lehrman zginęli. Siódmą i ostatnią ofiarą była 67-letnia Eleanor Willis, która zmarła w wyniku szoku dwa dni później. W sumie sterowiec zrzucił na Londyn 91 bomb zapalających, 28 bomb i 2 granaty[3].
Dalsza służba[edytuj | edytuj kod]
Sterowiec LZ 38 operował w Armii Cesarstwa Niemieckiego do 7 czerwca 1915 roku. W tym dniu został zniszczony podczas ataku samolotów Royal Naval Air Service (RNAS) na lotnisku koło Brukseli w Belgii[4].
Parametry techniczne[edytuj | edytuj kod]
- długość: 163,5 metrów
- średnica: 18,7 metrów
- gaz nośny (wodór): 31 900 m³
- masa własna: 20 800 kg
- napęd: 4 silniki Maybacha 210 KM
- maksymalna prędkość: 93 km/h
- maksymalny pułap: 2800 m
- promień działania: 4300 km
- udźwig: 6500 kg
- załoga: 18 osób
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rigid Airships Zeppelin LZ38. „FLIGHT International”, 6 marca 1975. (ang.).
- ↑ a b Douglas H. Robinson: Giants in the sky: A history of the rigid airship Hardcover. University of Washington Press, 1973. ISBN 978-0-295-95249-9.
- ↑ Ian Castle: 31 May 1915, Bombed: London. Zeppelins, Gothas & 'Giants'. The Story of Britain’s Forgotten Blitz 1914-1918. [dostęp 2023-01-08]. (ang.).
- ↑ Zeppelin LZ.38. Aviation Safety Network. [dostęp 2023-01-08]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Mariusz Wojciechowski: Sterowce niemieckie 1900-1939. [dostęp 2023-01-08]. (pol.).