Lamprobyrrhulus nitidus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lamprobyrrhulus nitidus
(Schaller, 1783)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Infrarząd

sprężykokształtne

Nadrodzina

otrupki

Rodzina

otrupkowate

Podrodzina

Byrrhinae

Plemię

Pedilophorini

Rodzaj

Lamprobyrrhulus

Gatunek

Lamprobyrrhulus nitidus

Synonimy
  • Byrrhus nitidus Schaller, 1783
  • Byrrhus aeneus Olivier, 1790
  • Byrrhus niger Kugelann, 1792
  • Byrrhus nitens Panzer, 1795
  • Byrrhus punctatus Germar, 1817

Lamprobyrrhulus nitidusgatunek chrząszcza z rodziny otrupkowatych i podrodziny Byrrhinae.

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1783 roku przez Johanna Gottlieba Schallera jako Byrrhus nitidus[1]. W nowym rodzaju Lamprobyrrhulus umieszczony został 1902 roku przez Ludwiga Ganglbauera[2].

Wygląd[edytuj | edytuj kod]

Imago

Chrząszcz o krótko-owalnym, bardzo mocno wysklepionym, porośniętym włoskami i pozbawionym maczugowatych szczecin ciele długości od 2,5 do 3,5 mm. Ubarwienie wierzchu ciała odznacza się bardzo silnym metalicznym połyskiem o odcieniu zielonkawym, rzadziej zielonkawoczerwonym. Głowa pozbawiona jest szwu czołowo-nadustkowego oraz listewki na przednim brzegu[3]. Przedplecze ma falistą krawędź tylną; jego punktowanie jest u L. nitidus mniejsze, bardziej rozproszone i wydłużone niż u L. hayashii[4]. Punkty na pokrywach są wyraźne, duże i głębokie. Owłosienie pokryw nie jest rzadsze od tego na tarczce[3]. Zapiersie ma punktowanie duże w części przedniej i mniejsze w części tylnej, a stosunek jego szerokości do długości jest mniejszy niż u L. hayashii[4]. Odnóża są krótkie i spłaszczone, a przednia ich para ma na stronach wewnętrznych goleni rowki, w które chować mogą się stopy. Szerokości ud i goleni są prawie takie same[3]. Odwłok ma na odsłoniętych częściach sternitów punkty mniejsze niż u L. hayashii. Samica ma na dziewiątym segmencie odwłoka gonostyli o członie nasadowym szerszym, a członie drugim dłuższym niż u L. hayashii. Samiec ma edeagus długości od 1,39 do 1,49 mm oraz paramery wyraźnie faliste[4].

Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]

Zamieszkuje głównie siedliska otwarte, nasłonecznione i piaszczyste[3][5].

Jest gatunkiem palearktycznym, znanym z Francji, Holandii, Włoch, Finlandii, Estonii, Łotwy, Litwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Bałkanów i Rosji (na północ po Karelię)[1][5]. Był błędnie podawany z Japonii (dane te odnoszą się do L. hayashii)[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Lamprobyrrhulus nitidus (Schaller, 1783). [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2020-02-21].
  2. Ludwig Ganglbauer. Die generische Zerlegung der Byrrhiden Gattung Pedilophorus. „Verb. Zool.-Bot. Ges. Wien”. 52, s. 92-94, 1902. 
  3. a b c d Maciej Mroczkowski: Klucze do oznaczania owadów Polski Część XIX Chrząszcze – Coleoptera z. 50–51. Otrupkowate - Byrrhidae, Byrrhidae. Warszawa, Wrocław: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, PWN, 1958, s. 16-17.
  4. a b c d G. Fiori. Lamprobyrrhulus hayahii n. sp. of the Subfamily Pedilophorinae from Japan. 10th Contribution to the knowledge of the Family Byrrhidae (Coleoptera). „Entomological Review of Japan”. 19 (2), s. 49-51, 1967. 
  5. a b B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Scarabaeoidea, Dascilloidea, Byrrhoidea i Parnoidea. „Katalog Fauny Polski,”. XXIII (9), 1983.