Lejowy Potok

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lejowy Potok
Ilustracja
Lejowy Potok płynący dnem doliny
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Lokalizacja

Tatry

Potok 5 rzędu
Źródło
Współrzędne

49°15′31″N 19°50′30″E/49,258611 19,841667

Ujście
Recypient Kirowa Woda
Miejsce

Biały Potok

Wysokość

885 m n.p.m.

Współrzędne

49°17′27,0″N 19°51′03,5″E/49,290833 19,850972

Położenie na mapie powiatu tatrzańskiego
Mapa konturowa powiatu tatrzańskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast po lewej znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko dolnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej na prawo znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej na prawo znajduje się również punkt z opisem „ujście”

Lejowy Potokpotok, dopływ Kirowej Wody[1]. Płynie dnem Doliny Lejowej w Tatrach Zachodnich. Jego źródło o niewielkiej wydajności oraz liczne wycieki znajdują się na wysokości 1240 m n.p.m. Wydatnie zasila go ciek wodny spływający z północnych zboczy Kominiarskiego Wierchu. Dwa największe lewostronne dopływy wypływają ze skalnych źródeł pod Kominiarskiem Siodłem i Lejowym Siodłem, z prawej strony brak wyraźnych dopływów. Koryto wyżłobione jest w wapieniach i łupkach i zawalone skalnym rumoszem. W rozszerzeniach doliny potok często zmienia swój bieg i przerzuca koryto[2].

Po wypłynięciu z Doliny Lejowej poniżej skał Między Ściany potok wpływa do Rowu Kościeliskiego[3]. Przy wylocie gubi część wód w stożku napływowym. Dolny odcinek od wylotu z Tatr do ujścia ma mały spadek i nazywany jest Przybielanką. Płynie ona przez środek polany Biały Potok, rozdzielając ją na dwie części, i w Białym Potoku wpada do Kirowej Wody tuż przed jej połączeniem się z Siwą Wodą. Następuje to na wysokości 878 m. Dawniej Przybylanka uchodziła do Siwej Wody, ma jednak tendencję do zmieniania i skracania swojego biegu[2].

Powierzchnia zlewni wynosi 5,92 km², długość potoku 6,24 km, średni spadek 5,28%, średni przepływ 150 l/s[2].

Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]

szlak turystyczny żółty – wzdłuż prawie całego potoku (oprócz górnego i dolnego odcinka) biegnie żółty szlak turystyczny z polany Biały Potok na Niżnią Polanę Kominiarską. Czas przejścia: 1:10 h, ↓ 55 min
szlak turystyczny czarny – wzdłuż górnego biegu potoku biegnie znakowana czarno Ścieżka nad Reglami z Cudakowej Polany w Dolinie Kościeliskiej przez Przysłop Kominiarski, Niżnią Kominiarską Polanę i Kominiarską Przełęcz do Doliny Chochołowskiej.
  • Czas przejścia z Doliny Kościeliskiej na Niżnią Kominiarską Polanę: 40 min, z powrotem 30 min
  • Czas przejścia z polany do Doliny Chochołowskiej: 1:20 h, z powrotem 1:35 h[4].
 Osobny artykuł: Potoki tatrzańskie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 136, ISBN 83-239-9607-5.
  2. a b c Krystyna Wit-Jóźwik, Hydrografia Tatr Zachodnich. Objaśnienia do mapy hydrograficznej „Tatry Zachodnie”'' 1:50 000, Warszawa: Polska Akademia Nauk. Instytut Geografii, 1960.
  3. Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
  4. Tatry. Zakopane i okolice. Mapa w skali 1:27 000, Warszawa: ExpressMap Polska, 2005, ISBN 83-88112-35-X.