Leonid Boczarow

Leonid Boczarow
Леонид Порфирьевич Бочаров
	generał major
Data i miejsce urodzenia	26 maja 1909 ; Wierchnieuralsk
Data śmierci	19 października 1964
	Przebieg służby
Lata służby	1931–1964
Siły zbrojne	Armia Czerwona; Armia Radziecka
Jednostki	Front Południowy; 4 Armia Rezerwowa; 1 Armia Gwardyjska; 9 Armia Zmechanizowana ; Zakaukaski Okręg Wojskowy
Stanowiska	pomocnik dowódcy Okręgu ds. budowlanych
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa bitwa stalingradzka;
	Odznaczenia

Leonid Porfirjewicz Boczarow, ros. Леонид Порфирьевич Бочаров (ur. 13 maja^?/26 maja 1909 w Wierchnieuralsku, zm. 19 października 1964 pod Belgradem) – radziecki generał major.

Po ukończeniu 7-klasowej szkole w Satce był tokarzem w zakładach metalurgicznych w Złatouście i Satce, od 1928 działacz Komsomołu, potem WKP(b). Od września 1931 w Armii Czerwonej, kursant 3-letniej szkoły wojskowej im. Woroszyłowa w Orenburgu, z której został wydalony z powodu wady wzroku. Od 1932 w aparacie wojskowo-politycznym, 1938 ukończył Akademię Wojskowo-Polityczną im. Lenina, 1938–1941 pracował w instytucjach wojskowo-politycznych Armii Czerwonej. Po ataku Niemiec na ZSRR był inspektorem Głównego Zarządu Politycznego Frontu Południowego i naczelnikiem Wydziału Politycznego Armii Nadmorskiej. Podczas obrony Odessy i Sewastopola kierował pracą partyjno-polityczną oddziałów i jednostek wojskowych, 10 lipca – 8 listopada 1942 naczelnik Wydziału Politycznego 4 Armii Rezerwowej, XI 1942 – VIII 1943 naczelnik Wydziału Politycznego 1 Armii Gwardyjskiej, uczestnik bitwy pod Stalingradem. VIII 1943 – VI 1946 członek Rady Wojskowej 57 Armii, później przewodniczący Rady Wojskowej 9 Armii Zmechanizowanej, 1949 ukończył Akademię Sztabu Generalnego, IV 1950 – 1955 pomocnik dowódcy 4 Armii ds. budowlanych na Północnym Kaukazie i w Zakaukaskim Okręgu Wojskowym. Zginął w katastrofie samolotu Ił-18 pod Belgradem jako członek delegacji wojskowej ZSRR udającej się na oficjalne uroczystości z okazji 20 rocznicy wyzwolenia Belgradu spod niemieckiej okupacji. Pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Order Lenina
Order Czerwonego Sztandaru (czterokrotnie)
Order Kutuzowa I klasy
Order Kutuzowa II klasy
Order Bohdana Chmielnickiego II klasy
Order Wojny Ojczyźnianej I klasy
Order Czerwonej Gwiazdy
Medal „Za odwagę”
Medal „Za zasługi bojowe”
Medal „Za obronę Odessy”
Medal „Za obronę Sewastopola”
Medal „Za wyzwolenie Belgradu”
Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej”
Medal 800-lecia Moskwy
Order Partyzanckiej Gwiazdy I klasy (Jugosławia)
Order Waleczności I klasy (Bułgaria)
Medal Wojny Ojczyźnianej (Bułgaria)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]