Licyniusz Krassus Skrybonianus
Licinius Crassus Scribonianus[1] (zm. 70 n.e.) – polityk rzymski w początku pryncypatu.
Licyniusz Krassus Skrybonianus był trzecim synem Marka Licyniusza Krassusa Frugi konsula w 27 n.e. i Skrybonii[2]. Rodzice Skrybonianusa i jego brat Gnejusz Pompejusz Magnus zostali straceni za cesarza Klaudiusza w 47 n.e.[3][4][5]
Za panowania cesarza Nerona przebywał w Rzymie. Zachowała się inskrypcja, mówiąca, że Wespazjan, będąc wtedy jeszcze osobą prywatną, rozstrzygał spór graniczny między Skrybonianusem i jego bratem Pizonem[6]. Drugi brat Skryboniana, Krassus Frugi, został skazany na śmierć przez Nerona w 67 n.e.[7] Trzeci brat, Pizon Licynianus, w 69 n.e. został adoptowany przez cesarza Galbę i wyznaczony na jego następcę. Po pięciu dniach zginął wraz z Galbą, gdy władzę w wyniku spisku przejął Othon. Ciało zostało wydane żonie Weranii i bratu Skrybonianowi[8].
W 70 n.e. senator i dowódca Marek Antoniusz Prymus pod nieobecność cesarza Wespazjana i Tytusa w Rzymie, zachęcał Skrybonianusa, uważanego za poważnego pretendenta dzięki znakomitemu pochodzeniu i zasługom braci, do objęcia władzy. Skrybonianus jednak z ostrożności wprost odmówił[9][10][11]. Nie znamy okoliczności jego śmierci, zginął lub został stracony w 70 n.e.[12][13]
Być może jego córką była Licynia Kornelia Woluzja Torkwata.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ PIR 1897 ↓, L 132 s. 277.
- ↑ Tacyt ↓, Dzieje I, 14–15, 47–48.
- ↑ Seneka ↓, Apocolocynthosis XI, XIII.
- ↑ Tacyt ↓, Dzieje I 48, s. 414.
- ↑ Kasjusz Dion ↓, Historia rzymska LX, 31.
- ↑ CIL VI, 1268: Hi termini XIX positi sunt / ab Scriboniano et Pisone Frugi / ex depalatione T(iti) Flavi Vespasiani / arbitri
- ↑ Tacyt ↓, Dzieje IV, 42, s. 553.
- ↑ Tacyt ↓, Dzieje IV, 47–48.
- ↑ Byra 2014 ↓, s. 301.
- ↑ Rudich 1993 ↓, s. 202–203.
- ↑ Tacyt ↓, Dzieje IV, 39.
- ↑ Griffin 2000 ↓, s. 6.
- ↑ Tacyt ↓, Dzieje IV, 48.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Źródła
- Kasjusz Dion: Historia rzymska.
- Seneka: Apocolocynthosis czyli Udynienie boskiego Klaudiusza. Tłumaczenie Leon Joachimowicz w: Robert Graves: Klaudiusz i Messalina, Katowice: Wydawnictwo "Książnica", 2012. ISBN 978-83-245-8051-4.
- Tacyt: Dzieła. Z języka łacińskiego przełożył Seweryn Hammer. Warszawa: Czytelnik, 2004. ISBN 83-07-02993-7.
- Opracowania
- Mateusz Byra: Wojna o tron cezarów (68–70 r. n.e.). Oświęcim: Napoleon V, 2014. ISBN 978-83-7889-201-4.
- Miriam Griffin: The Flavians. W: The Cambridge Ancient History. Alan K. Bowman, Peter Garnsey, Dominic Rathbone. T. XI. The High Empire, A.D. 70–192. 2000. ISBN 978-0-521-26335-1.
- Vasily Rudich: Political Dissidence under Nero. The price of dissimulation. London, New York: Routledge, 1993. ISBN 0-415-06951-3. (ang.).
- Prosopographia Imperii Romani. Pod redakcją Hermanna Dessaua. T. II. Berlin: Georg Reimer, 1897. (łac.).