Lidia Zajchowska
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
programistka, nauczycielka, malarka |
| Alma Mater | |
| Pracodawca |
Elwro (1964–1978), Instytut Komputerowych Systemów Automatyki i Pomiarów (1978–1989) |
| Dzieci |
2 |
Lidia Zajchowska z domu Kudryńska (ur. 14 października 1941 w Kowlu) – polska programistka i nauczycielka, jedna z pierwszych polskich informatyczek[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Lidia Zajchowska do liceum uczęszczała w Chojnowie[2]. od 1959 do 1964 studiowała matematykę na Uniwersytecie Wrocławskim. Zrobiła specjalizację pedagogiczną (III rok), statystyczną (IV rok) oraz maszyny cyfrowe (V rok)[1]. Pracę magisterską „Tłumaczenie wyrażeń boolowskich z języka Algol 60 na kod wewnętrzny maszyny cyfrowej Elliott 803” napisała pod kierunkiem Stefana Paszkowskiego[3].
1 września 1964 rozpoczęła pracę w dziale rozwojowym, sekcji systemów operacyjnym i języków programowania, Zakładów Elektronicznych ELWRO we Wrocławiu, kolejno w zespole Thanasisa Kamburelisa, a następnie Teodora Miki. Zajmowała stanowiska: programistki, specjalistki programistki, kierowniczki pracowni oprogramowania i kierowniczki działu oprogramowania[1].
Zajchowska opracowywała moduły oprogramowania podstawowego dla komputerów Odra 1003, Odra 1013, Odra 1204. Opracowała także składnię i translator języka programowania JAS (Język Adresów Symbolicznych), autokodu MOST dla Odry 1204. Zajchowska, znając dobrze oprogramowanie Odry 1204, z powodzeniem znajdowała nabywców komputera za granicą. Od 1968 brała udział w testowaniu oprogramowania i opracowywaniu po polsku dokumentacji dla maszyn cyfrowych serii Odra 1300 (Odra 1304, Odra 1305, Odra 1325). Była główną projektantką i wykonawczynią oprogramowania systemu TAPOL (Tablice Połączeń) na potrzeby produkcji płytek drukowanych. Była wieloletnią przewodniczącą polskiej delegacji na posiedzenia JS EMC w Moskwie w zakresie oprogramowania. W 1967 odbyła trzymiesięczny staż w Moskiewskim Elektrotechnicznym Instytucie Łączności. Napisała rozdział książki „Maszyny cyfrowe i ich zastosowanie”[4][1][3].
W 1978 przeszła do pracy w Instytucie Komputerowych Systemów Automatyki i Pomiarów. W 1989 rozpoczęła pracę jako nauczycielka matematyki i informatyki w szkole średniej. W 2002 przeszła na emeryturę[3]. Zajęła się malowaniem i robieniem grafik[1][5].
Jedna z bohaterek książki Cyfrodziewczyny. Pionierki polskiej informatyki. Mąż inżynier elektronik, matka dwóch córek[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Karolina Wasielewska, Cyfrodziewczyny. Pionierki polskiej informatyki, Warszawa: Wydawnictwo Krytyki Politycznej, 2020, s. 164–186, ISBN 978-83-66232-87-7.
- ↑ Powiatowy Zespół Szkół w Chojnowie - 70 rocznica LO [online], pzs-chojnow.pl, 2016 [dostęp 2021-08-23] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-12].
- ↑ a b c mgr Lidia Zajchowska [online], elwrowcy.pl [dostęp 2021-08-23] [zarchiwizowane z adresu 2021-08-23].
- ↑ Maszyny cyfrowe i ich zastosowanie : praca zbiorowa. Zdzisław Hellwig (red.). Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Ekonomiczne, 1975, s. 472. OCLC 749623645.
- ↑ Lidia Zajchowska "Grafika" [online], dbp.wroc.pl, 2016 [dostęp 2021-08-23] [zarchiwizowane z adresu 2021-08-23].