Literał logiczny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Literał logiczny to literał reprezentujący w kodzie źródłowym wartość typu logicznego.

Typ logiczny posiada dwie wartości:

  • prawda (true)
  • fałsz (false).

Wartości te są reprezentowane w określonym języku przez pewien ustalony literał, zwykle jest to określony identyfikator lub określony symbol (znak lub zestaw znaków). W językach, w których nie występuje typ logiczny, jak język C, PL/I, PL/M i inne, stosuje się wartości całkowite. Typowym rozwiązaniem jest traktowanie wartości całkowitej zero jako fałsz, a każdej innej wartości (różnej od zera) jako prawda.

Wartości logiczne są w językach programowania stosowane głównie do sterowania przebiegiem realizacji algorytmu, np. w takich instrukcjach strukturalnych jak if, while, until, itd. Wartości logiczne przechowywane są w zmiennych typu logicznego.

Literały logiczne w różnych językach programowania:

Język programowania prawda fałsz
Pascal, Modula 2, Algol 60. Logo true false
polskie Logo prawda fałsz
Common Lisp T NIL
Clipper, dBase .t., .T., .y., .Y. .n., .N., .f., .F.
Fortran .TRUE. .FALSE.
PL/I /*literał bitowy*/ '1'B '0'B
Python od wersji 2.2.1 True False
Scheme #t #f

Przykład w Pascalu:

 var znak : boolean;
     Y : integr;
 function ujemna(x:integer):boolean;
   begin
     if x<0 then
       ujemna:=true
     else
       ujemna:=false
   end;
 begin
   ...
   znak:=ujemna(Y);
   if znak then ...
   ...
 end.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]