Ludwik Salo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ludwik Salo
Data i miejsce urodzenia

5 czerwca 1853
Kołomyja

Data i miejsce śmierci

5 czerwca 1915
Lwów

Faksymile
Odznaczenia
Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry) Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych

Ludwik Salo[a], rus. Людвик Сальо (ur. 5 czerwca 1853 w Kołomyi, zm. 5 czerwca 1915 we Lwowie) – nauczyciel, c. k. profesor i radca.

Grób Ludwika Salo

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 5 czerwca 1853 w Kołomyi[1]. Z pochodzenia był Rusinem[2]. Był wyznania greckokatolickiego[1]. Kształcił się w C. K. Gimnazjum w Kołomyi[2].

16 kwietnia 1878 podjął pracę nauczyciela[1]. Z wykształcenia był germanistą, ponadto jako poboczne języki wykładał grekę i łacinę[1]. Wykładał w językach polskim, ruskim i niemieckim[1]. Egzamin nauczycielski złożył 23 listopada 1883[1]. Był nauczycielem prowizorycznym w C. K. Gimnazjum w Rzeszowie, po czym 9 lipca 1887 został mianowany nauczycielem rzeczywistym w C. K. Gimnazjum w Sanoku[3][4][1]. Tam uczył języków łacińskiego, niemieckiego oraz – jako nadobowiązkowego – ruskiego[5][6][7]. 18 czerwca 1890 zdał egzamin nauczycielski z matematyki i fizyki[1]. 14 października 1889 został zatwierdzony w zawodzie nauczycielskim i otrzymał tytuł c. k. profesora[8]. W Sanoku był członkiem sanockiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” od założenia w 1889[9].

Następnie był profesorem w C. K. Akademickim Gimnazjum we Lwowie, po czym 24 czerwca 1892 został skierowany do macierzystego C. K. Gimnazjum w Kołomyi[10]. Tam objął otwartą w roku szkolnym 1892/3 pierwszą ruską klasę w aktywowanym wtedy przy polskim gimnazjum równoległym gimnazjum z językiem ruskim wykładowym[2]. W szkole przez kolejne lata uczył języków łacińskiego, niemieckiego i matematyki, był zawiadowcą biblioteki niemieckiej dla uczniów[11][12]. Później, do końca życia był ponownie profesorem C. K. Akademickiego Wyższego Gimnazjum we Lwowie z ruskim językiem wykładowym[13].

Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

austro-węgierskie

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. W ewidencji urzędników Austro-Węgier był określany w języku niemieckim jako „Ludwig Salo”.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h Henryk Kopia: Spis nauczycieli szkół średnich w Galicyi oraz polskiego gimnazyum w Cieszynie. Lwów: Towarzystwo Nauczycieli Szkół Wyższych, 1909, s. 47.
  2. a b c Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum w Kołomyi za rok szkolny 1893. Kołomyja: 1893, s. 94.
  3. Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum w Rzeszowie za rok szkolny 1888. Rzeszów: 1888, s. 29.
  4. Sprawozdanie C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1888. Sanok: Fundusz Naukowy, 1888, s. 69.
  5. Sprawozdanie C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1888. Sanok: Fundusz Naukowy, 1888, s. 68.
  6. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1889. Sanok: Fundusz Naukowy, 1889, s. 30.
  7. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1890. Sanok: Fundusz Naukowy, 1890, s. 39, 40.
  8. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1890. Sanok: Fundusz Naukowy, 1890, s. 70.
  9. Paweł Sebastiański, Bronisław Kielar: Wykazy członków Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku. W: 125 lat sanockiego „Sokoła” 1889–2014. Sanok: Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Sanoku, 2014, s. 141. ISBN 978-83-939031-1-5.
  10. Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum w Kołomyi za rok szkolny 1893. Kołomyja: 1893, s. 51.
  11. Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum w Kołomyi za rok szkolny 1893. Kołomyja: 1893, s. 50.
  12. Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum w Kołomyi za rok szkolny 1900. Kołomyja: 1900, s. 50.
  13. a b c d Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 977.