Ludwik Szenborn

Ludwik Szenborn
Ludwik Schönborn
Data i miejsce urodzenia	25 sierpnia 1915 ; Rzeszów
Data i miejsce śmierci	1 lipca 1990 ; Rzeszów
Miejsce spoczynku	cmentarz Wilkowyja w Rzeszowie
Zawód, zajęcie	funkcjonariusz Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego
Partia	PPS-Lewica, KZMP, KPP, PPR, PZPR
Małżeństwo	Władysława
	Odznaczenia

Ludwik Andrzej Szenborn, właściwie Ludwik Schönborn (ur. 25 sierpnia 1915 w Rzeszowie, zm. 1 lipca 1990 tamże) – funkcjonariusz Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Od 1929 był członkiem Międzynarodowej Organizacji Pomocy Rewolucjonistom, od 1930 PPS-Lewicy i Komunistycznego Związku Młodzieży Polski (KZMP), od 1935 w Komunistycznej Partii Polski, od 1942 w Polskiej Partii Robotniczej. W latach 30. kilkakrotnie aresztowany za działalność komunistyczną. Od 1941 był agentem radzieckiego wywiadu. 12 maja 1943 został aresztowany za działalność na rzecz sowieckiego wywiadu; był więziony na zamku w Rzeszowie, w Tarnowie, w więzieniu na Montelupich w Krakowie, w obozie pracy w Pustkowie i w obozach koncentracyjnych Groß-Rosen i Sachsenhausen. Po uwolnieniu i powrocie został II sekretarzem Komitetu Miejskiego PPR w Rzeszowie. Skierowany do pracy w rzeszowskim UB przez Komitet Wojewódzki PPR. Od 21 września 1946 zastępca kierownika Sekcji I Wydziału V Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego (WUBP) w Rzeszowie. W latach 1946–1947 brał udział w walkach z „bandami i reakcyjnym podziemiem”, czyli z żołnierzami wyklętymi. 1947–1948 sprawował funkcję naczelnika Wydziału V WUBP w Rzeszowie. W 1949 został zastępca kierownika WUBP w Krakowie. Od 1951 do 1952 był naczelnikiem Wydziału II Departamentu X Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. Następnie, do 1954 pełnił funkcję szefa Miejskiego UBP dla miasta stołecznego Warszawy i kierownika Obiektu Spacer w Miedzeszynie. Od 1955 do 1956 był kierownikiem Wojewódzkiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Publicznego w Bydgoszczy. Podczas śledztw stosował wobec przesłuchiwanych tortury fizyczne i psychiczne. 30 listopada 1956 został zwolniony z bezpieki.

Uchwałą Prezydium Krajowej Rady Narodowej z 12 czerwca 1946 został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi za zasługi położone w walce z okupantem i za udział w Pracach konspiracyjnych w okresie okupacji^[1].

Zmarł 1 lipca 1990 i został pochowany na cmentarzu Wilkowyja w Rzeszowie^[2]. Był żonaty z Władysławą^[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ M.P. z 1946 r. nr 115, poz. 214.
↑ Ludwik Szenborn. grobonet.erzeszow.pl. [dostęp 2017-12-14].
↑ Władysława Szenborn. grobonet.erzeszow.pl. [dostęp 2017-12-14].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Twarze bezpieki w Polsce południowo-wschodniej. Informator personalny, Instytut Pamięci Narodowej, Rzeszów 2007.
Aparat bezpieczeństwa w Polsce. Kadra kierownicza (1944-1956) t. I, red. Krzysztof Szwagrzyk, Instytut Pamięci Narodowej, Warszawa 2005.
Katalog pracowników, funkcjonariuszy, żołnierzy organów bezpieczeństwa państwa [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2017-02-11] .

[1] M.P. z 1946 r. nr 115, poz. 214.

[2] Ludwik Szenborn. grobonet.erzeszow.pl. [dostęp 2017-12-14].

[3] Władysława Szenborn. grobonet.erzeszow.pl. [dostęp 2017-12-14].

[1]

[2]

[3]