MS Antoni Garnuszewski
 Model w zbiorach NMM | |
| Bandera | |
|---|---|
| Numer IMO |
7362653 |
| Armator |
Polskie Linie Oceaniczne / Wyższa Szkoła Morska w Gdyni |
| Dane podstawowe | |
| Typ |
Statek szkolno-towarowy |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Data wodowania | |
| Data oddania do eksploatacji | |
| Dane techniczne | |
| Wyporność |
5976 GRT t |
| Liczebność załogi |
179 - stała załoga i studenci |
| Długość całkowita (L) |
122,2 m |
| Szerokość (B) |
17,03 m |
| Zanurzenie (D) |
7,8 m |
| Napęd mechaniczny | |
| Silnik |
wolnoobrotowy, dwusuwowy Sulzer-Cegielski RND o mocy 5500 KM.M.G.O. |
| Liczba śrub napędowych |
1 |
| Prędkość maks. |
15 w. |
MS Antoni Garnuszewski - statek szkolno-towarowy (drobnicowiec uniwersalny) użytkowany przez Wyższą Szkołę Morską w Gdyni. Statek ten został zbudowany w Stoczni Szczecińskiej im. Adolfa Warskiego i został wprowadzony do służby w roku 1974. W roku 1991 statek w ciągle idealnym stanie technicznym został sprzedany armatorowi chińskiemu. Według nieoficjalnych źródeł statek uległ spaleniu bądź został złomowany.
Przeznaczenie statku
Seria statków szkolno-towarowych typu "B80", budowana przez Stocznię Szczecińską. Łącznie wybudowano 10 jednostek, bliźniaczy statek MS Antoni Ledóchowski otrzymała Wyższa Szkoła Morska w Szczecinie. Osiem innych wybudowano dla ZSRR, Bułgarii i Rumunii. Na bazie kadłubów serii "B80" powstały również 2 krążowniki szkolne dla marynarki wojennej ZSRR. Doktryna wojenna Układu Warszawskiego przewidywała (w wypadku konfliktu zbrojnego z państwami NATO) adaptację statków tej serii do celów szpitalnych. Eksploatowany głównie do rejsów szkoleniowych (na pokładzie znajdowała się również stała załoga PLO) na linii śródziemnomorskiej. Posiadana przez statek klasa lodowa "L2" zadecydowała o dodatkowej funkcji jednostki - statku obsługi logistycznej Stacji Antarktycznej Arctowskiego. Podczas rejsów obsługujących ekspedycje antarktyczne w latach 1977-1988 grupa studencka na pokładzie była ograniczana do 30 bądź 45 osób.
Bogate wyposażenie antenowo-namiarowe statku prowadziło do mylnego klasyfikowania jednostki jako statku szpiegowskiego (rozpoznania radio-elektronicznego).
Wyposażenie
- Półautomatyczna stacja meteorologiczna (zdalny pomiar temperatury wody, powietrza, wilgotności powietrza i punktu rosy, wiatru rzeczywistego)
- Odbiornik nawigacji satelitarnej systemu "Transit"
- Radar z systemem antykolizyjnym (obecnie ARPA),
- Odbiorniki wszystkich ówcześnie funkcjonujących systemów hiperbolicznych (OMEGA, DECCA, Loran A, Loran C)
- 5 radarów (każdy innej firmy)
- 5 radionamierników
- Zestaw odbiorczy map faksymilowych (FAK-P)
- Sala wykładowa na 65 miejsc
- Czytelnia i biblioteka
- Laboratoria