Malcolm David Wanklyn
| |
 Lieutenant Commander
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1925−1942 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Malcolm David Wanklyn VC, DSO (ur. 28 czerwca 1911 w Kalkucie, zm. najprawdopodobniej 14 kwietnia 1942 na Morzu Śródziemnym) − oficer brytyjskiej Royal Navy, służący w czasie II wojny światowej na okrętach podwodnych. Jako dowódca HMS "Upholder" był najskuteczniejszym brytyjskim asem broni podwodnej w całej wojnie, zatapiając 11 statków handlowych, niszczyciel, dwa okręty podwodne i jednostkę pomocniczą przeciwnika.
Malcolm David Wanklyn urodził 28 czerwca 1911 roku się w Kalkucie, będącej wówczas stolicą Indii Brytyjskich, w rodzinie pracującego tam inżyniera. W czasie I wojny światowej powrócił z rodzicami do Wielkiej Brytanii i zamieszkał w Sussex. W 1925 roku wstąpił do Britannia Royal Naval College w Dartmouth, w pięć lat później rozpoczynając służbę jako midszypmen na pancerniku "Marlborough". Rok później został przeniesiony na krążownik liniowy "Renown". W 1932 roku został awansowany na stopień kapitana marynarki (Lieutenant).
W 1933 roku kapitan Wanklyn rozpoczął służbę na okrętach podwodnych Royal Navy. Były to kolejno: "Oberon", L56, H50, "Shark" i "Otway". Pierwszym dowodzonym przez niego okrętem był HMS H32, na którym zastał go wybuch II wojny światowej.
W pierwszych miesiącach wojny Malcolm David Wanklyn dowodził z bazy w Portsmouth dwoma starymi okrętami podwodnymi: H32 i H31, topiąc 18 lipca 1940 roku na Morzu Północnym niemiecki pomocniczy ścigacz okrętów podwodnych Uj-126. 31 października 1940 roku kapitan Wanklyn objął nowo wybudowany "Upholder" typu U i w grudniu tegoż roku wypłynął z nim do bazy 10. Flotylli Okrętów Podwodnych na Malcie.
W działaniach na Morzu Śródziemnym dowodzony przez niego okręt odniósł największe tonażowo sukcesy w historii brytyjskiej broni podwodnej. Na zweryfikowanej w oparciu o dostęp do archiwów włoskich i niemieckich liście sukcesów Malcolma Davida Wanklyna (1 lutego 1941 roku awansowanego do stopnia Lieutenant Commander) i załogi "Upholdera" znajduje się 11 statków o łącznym tonażu 91 414 BRT, włoski niszczyciel "Libeccio", okręty podwodne "Ammiraglio St. Bon" i "Tricheco" oraz drugi w karierze komandora Wanklyna pomocniczy ścigacz okrętów podwodnych B-14. Szczególnie znaczące były dwa skuteczne ataki: 24 maja 1941 roku na duży turbinowiec pasażerski "Conte Rosso" (17 8979 BRT), przewożący oddziały wojskowe do Trypolisu oraz 18 września 1941 roku na dwa niemal bliźniacze motorowce "Neptunia" (19 475 BRT) i "Oceania" (19 507 BRT), również płynące z żołnierzami włoskimi do Libii. W uznaniu zasług bojowych komandor Wanklyn został trzykrotnie odznaczony Distinguished Service Order (dwa nadania otrzymał już pośmiertnie) i 16 grudnia 1941 roku Krzyżem Wiktorii[1].
Malcolm David Wanklyn zginął wraz z całą załogą HMS "Upholder" w trakcie 25. patrolu bojowego z Malty, najprawdopodobniej zatopiony 14 kwietnia 1942 roku przez włoski torpedowiec eskortowy "Pegaso" na północny wschód od Trypolisu. Jego portret zawisł na honorowym miejscu w mesie oficerskiej bazy okrętów podwodnych w Portsmouth.
Przypisy
- ↑ London Gazette, Supplement 35382 z 16 grudnia 1941 [dostęp 24 czerwca 2010]
Bibliografia
- Bodo Herzog: Lieutenant-Commander Malcolm David Wanklyn (RN, VC, DSO), największy as brytyjskiej broni podwodnej okresu drugiej wojny światowej, w: "Okręty Wojenne" nr 36 (1/2000). ISSN 1231-014X.
- Wojciech Holicki: Okręty podwodne typu U i V, w: Nowa Technika Wojskowa nr 9/2000 i 10/2000. ISSN 1230-1665.
- Andrzej Perepeczko: Burza nad Atlantykiem. Tom II. Warszawa: 2000. ISBN 83-86776-57-9.