Mar Tomarsa

Mar Tomarsa

Kraj działania	Persja
Data śmierci	371
Miejsce pochówku	Seleucja
Biskup Seleucji i Ktezyfonu
Okres sprawowania	363–371
Wyznanie
Kościół	Kościół Wschodu
Sakra biskupia	przed 363

Mar Tomarsa, również Tamuza i Tumarsa – biskup Seleucji i Ktezyfonu od 363 do 371 roku. Jego pontyfikat rozpoczął się pod koniec prześladowań prowadzonych przez króla Szapura II przeciwko chrześcijanom. Podobnie jak jego poprzedników, tradycja uznaje go za jednego z Patriarchów Kościoła Wschodu.

Bibliografia

O pontyfikacie Mar Tomarsy pisze XIII wieczny, syriacki kronikarz Bar Hebraeus w Chronicon Ecclesiasticum, jego postać pojawia się także w historiach kościelnych Kościoła Wschodu z XII i XIV wieku. Oprócz tego występuje również w anonimowej Kronice z Siirt. Wszystkie te źródła określają go mianem katolikosa, podobnie jak kilku jego poprzedników. Prawdopodobnie jest to anachronizm gdyż wiele wskazuje na to że tytuł ten został przyznany biskupom stolicy państwa Sasanidów dopiero w V wieku.

Życie

Po Mar Bar Baszminie, Tamuza. To chaldejskie imię jednej ze zbłąkanych gwiazd jest odpowiednikiem greckiego Aresa. Bezbożny Julian wyprawił się do Persji i stoczył walkę z Szapurem, w czasie której zginął. Król Perski został jednak ugodzony strzałą w bok i zrozumiał, że stało się to z woli Boga, ponieważ wcześniej prześladował ludzi Chrystusa. Zaprzestał więc polityki prześladowań, zawarł pokój z dowódcą Juliana Jowianem i przywrócił chrześcijanom prawo do kultu. Wówczas zebrali się biskupi i wybrali Tamuzę na katolikosa. Był on człowiekiem wielkiej cnoty i poświęcił wszystkie swe siły odbudowie kościoła. Przywrócił także dyscyplinę i namawiał wiernych do wstępowania w związki małżeńskie, do zakonów przyjmując tylko starców, liczba chrześcijan spadła bowiem w wyniku prześladowań i wielu odeszło od wiary. Pełnił swój urząd osiem lat po czym umarł i został pochowany w Seleucji.