Marcello Durazzo (kardynał)
| Kardynał prezbiter | |
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1634 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
27 kwietnia 1710 |
| Arcybiskup ad personam Faenzy | |
| Okres sprawowania |
1697–1710 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Kreacja kardynalska |
2 września 1686 |
| Kościół tytularny |
Santa Prisca |
| Data konsekracji |
nieznana | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator |
nieznany | ||||||||
| |||||||||
Marcello Durazzo (ur. w 1634 w Genui, zm. 27 kwietnia 1710 w Faenzy) – włoski kardynał.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w 1634 roku w Genui, jako syn Cesareego Durazzo i Giovanny Cervetto[1]. Studiował na Uniwersytecie w Perugii, gdzie otrzymał doktorat utroque iure[1]. Następnie został protonotariuszem apostolskim i referendarzem Trybunału Obojga Sygnatur[1]. 4 maja 1671 roku został wybrany tytularnym arcybiskupem Chalkedonu, a wkrótce potem został nuncjuszem w Sabaudii i asystentem Tronu Papieskiego[1]. W latach 1673–1685 był nuncjuszem w Portugalii, a w okresie 1685–1689 – w Hiszpanii[2]. 2 września 1686 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santa Prisca[2]. Rok później został arcybiskupem ad personam Carpentras[2]. W 1690 roku został przeniesiony do diecezji Ferrary, a rok później – Spoleto[2]. W 1695 roku zrezygnował z zarządzania diecezją, a dwa lata później został arcybiskupem ad personam Faenzy[2]. W latach 1701–1706 był legatem w Romandioli[1]. Zmarł 27 kwietnia 1710 roku w Faenzy[1].