Maria Terlikowska
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1 marca 1990 |
| Narodowość |
polska |
| Język |
polski |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki | |
| Ważne dzieła | |
| Nagrody | |
|
„Srebrne Koziołki” na III Biennale Sztuki dla Dziecka w roku 1977 – nagroda za piosenki | |
Maria Terlikowska ps. Marcin Terebesz (ur. 1 kwietnia 1920 w Prużance na Polesiu, zm. 1 marca 1990 r. w Warszawie) – polska pisarka dziecięca, poetka, scenarzystka filmów animowanych, autorka słuchowisk radiowych i audycji telewizyjnych.
Studiowała prawo na Uniwersytecie Warszawskim.
Debiutowała jako dziennikarka. Początkowo pracowała w „Rzeczpospolitej”, następnie w „Dzienniku Bałtyckim”. W roku 1949 została zatrudniona w czasopiśmie „Gromada” przekształconym następnie w roku 1952, po połączeniu z „Rolnikiem Polskim”, w gazetę „Gromada – Rolnik Polski”.
Tutaj pod pseudonimem Marcin Terebesz, publikowała swoje artykuły i wywiady skierowane do dorosłych czytelników. Ostatni tekst tak sygnowany ukazał się w tej gazecie pod koniec 1989 roku[1].
W niedzielnym wydaniu, na ostatniej stronie „Gromady – Rolnik Polski” prowadziła też dział rozrywki i kolumnę humoru, a także od roku 1975 zaczęła tworzyć horoskopy.
Od roku 1950 Maria Terlikowska była stałą współpracowniczką prasy dziecięcej.
Publikowała na łamach „Misia”, „Świerszczyka”, „Płomyczka” i „Płomyka” oraz „Jutrzenki” miesięcznika dla najmłodszych wydawanego w Czeskim Cieszynie. Jej utwory ukazywały się w czasopismach polonijnych, takich jak wydawane w Londynie: miesięcznik „Razem Młodzi Przyjaciele” dla nastolatków, miesięcznik „Dziatwa” dla najmłodszych oraz „Gazeta Niedzielna”. A także gazet polonijnych Nowego Świata: Tygodnika „Związkowiec” (Toronto), Nowego Dziennika – Tygodnia Polskiego” (Jersey City, Nowy Jork), czy tygodnika „Głos Polski” (Buenos Aires).
Łącznie Terlikowska wydrukowała w prasie około 200 głównie wierszowanych utworów dla dzieci. W latach 1952-1988 opublikowała też ponad 30 ilustrowanych książeczek dla maluchów, a także utwory prozatorskie przeznaczone dla dzieci starszych. Książki pisarki były też tłumaczone na języki obce. Pisała piosenki dla dzieci, opublikowane w śpiewnikach: Nasza orkiestra (1960) i Moja piosenka (1961). Była też autorką słuchowisk radiowych i teatralnych spektakli telewizyjnych dla przedszkoli oraz szkół. Pisała scenariusze do krótkometrażowych filmów telewizyjnych i „dobranocek” takich jak: „Różne przygody Gąski Balbinki”[2] oraz „Dwa koty i pies trzeci”, a także do: nagrodzonego na II Biennale Sztuki dla Dziecka w Poznaniu obrazu „Ameba”, „Przygód kropli wody”, „Kolorowego koła”, „W pogoni za kwadratem”, „Wszystko lata”.
Pochowana na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 38A-4-29)[3].
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
- Awantura o lemura (1956)
- O przygodzie w Krzywogrodzie (1962)
- Fajka kapitana Pykpyka (1962)
- Chodzi mucha po globusie (1963)
- Czarodziejskie trójkąty (1964; dydaktyczna, o geometrii)
- Kolorowe koła (1964; dydaktyczna, o geometrii)
- Przygody kropli wody (1965)
- Pan Zefirek szuka słońca (1968; dydaktyczna, o meteorologii i geografii)
- Malowana awantura (1968)
- W pogoni za kwadratem (1970; dydaktyczna, o geometrii)
- Cześć, Balbina (1973)
- Ten z piegami i tamten z nosem (1974)
- Drzewo do samego nieba (1975)
- Kuchnia pełna cudów (1977; książka kucharska dla najmłodszych)
- Dwa koty i pies trzeci (1978; także serial dobranockowy w 1975 roku)
- Trzy po trzy z petitem (1979; o tajnikach poligrafii)
- Kuchnia z niespodzianką (1980; książka kucharska dla najmłodszych)
- Nikt się nie trzęsie (1980)
- Sami ogrodnicy (1981)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Maria Terlikowska w Polskiej Bibliografii Literackiej. Dostęp 26.01.2020
- ↑ Gąska Balbinka. Dostęp 26.01.2020
- ↑ Maria Terlikowska [hasło w wyszukiwarce internetowej] [online], brodnowski.grobonet.com [dostęp 2024-01-16].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zofia Adamczykowa, Malowana awantura w dorobku pisarskim Marii Terlikowskiej, /w:/ Guliwer, Kwartalnik o książce dla dziecka, nr 4 (2008), ss.20-30.