Marko Murat
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Język | |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka |
impresjonizm |
Marko Murat serb. Марко Мурат też jako: Marco Muratti (ur. 30 grudnia 1864 w Šipanskiej Luce k. Dubrownika, zm. 14 października 1944 w Dubrowniku[1]) – malarz serbski.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie katolickiej. Po ukończeniu szkoły w Dubrowniku Murat wstąpił do seminarium w Zadarze[1]. W Zadarze uczył się rysunku w pracowni Josipa Rosija[1]. W 1886 wysłał swoje rysunki do czasopisma Vijenac. Zwrócił na nie uwagę baron Lujo Vranyczany, który sfinansował Muratowi stypendium, umożliwiające wyjazd na studia w akademii sztuki w Monachium. Studia rozpoczął pod kierunkiem prof. Karla Rauppa i kontynuował dzięki wsparciu mecenasa serbskich artystów Velimira Todorovicia[2]. Po ukończeniu studiów Murat wyjechał do Rzymu, a następnie do Paryża. W latach 1894-1898 przebywał w Belgradzie, Nowym Sadzie i w Dubrowniku. W 1898 osiedlił się w Belgradzie[2]. Pracował jako nauczyciel rysunku w belgradzkim gimnazjum. W 1900 reprezentował Serbię na wystawie światowej w Paryżu, gdzie zdobył nagrodę za obraz Przyjazd cara Stefana Dušana do Dubrownika[1]. W 1905 współtworzył w Belgradzie szkołę sztuki, która stała się podstawą utworzenia Akademii Sztuk w tym mieście. W latach 1904-1906 uczył rysunku następcę tronu Serbii Aleksandra Karađorđevicia.
Wybuch I wojny światowej zastał go w Dubrowniku, gdzie został aresztowany przez władze austro-węgierskie i internowany na Węgrzech, gdzie przebywał do maja 1916[1]. Po zakończeniu wojny pracował w Dubrowniku jako konserwator dzieł sztuki. Przez ostatnie lata życia pisał swoją autobiografię, która została wydana w 2007 w chorwackim czasopiśmie Kolo[1]. Zmarł w Dubrowniku po długiej chorobie.
W 1920 został członkiem honorowym Serbskiej Akademii Nauk i Sztuk, a w 1940 uzyskał w niej pełne członkostwo[3]. W 1924 został odznaczony Orderem Świętego Sawy III stopnia.
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
Marko Murat należał do pierwszych impresjonistów na Bałkanach. Malował głównie pejzaże, portrety i obrazy o tematyce historycznej[1]. Jego dzieła znajdują się w Muzeum Narodowym w Belgradzie, a także w muzeach Sofii, Monachium, Paryża, Wiednia i Londynu.
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Aleksandar Obrenović (1895) -
Cvijeta Zuzorić (1929) -
Dah dubrovackog proleca (Muzeum Narodowe w Belgradzie) -
Przyjazd cara Stefana Dušana do Dubrownika
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- ЉУБИЦА ЦУЦА СОКИЋ. galerijamaticesrpske.rs. [dostęp 2019-05-09]. (serb.).
- Twórczość Ljubicy Sokić. arte.rs. [dostęp 2019-05-09]. (serb.).