Miętusia Polana

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Miętusia Polana
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

województwo małopolskie

Pasmo

Tatry, Karpaty

Wysokość

1140–1200 m n.p.m.

Zagospodarowanie

nieużytek

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Miętusia Polana”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Miętusia Polana”
Ziemia49°15′44″N 19°53′36″E/49,262222 19,893333
Przysłop Miętusi
Krzyż papieski

Miętusia Polana – polana na Przysłopie Miętusim w Tatrach Zachodnich.

Topografia[edytuj | edytuj kod]

Obejmuje siodło przełęczy, oraz część stoków Doliny Miętusiej i Skoruśniaka. Położona jest na wysokości 1140–1200 m n.p.m. i ze wszystkich stron otoczona jest lasem. Od północnej strony wznosi się nad nią zalesiony Hruby Regiel, w kierunku południowym rozlegają się widoki na Czerwone Wierchy, na zachód na pobliski Kominiarski Wierch, Polanę na Stołach i Zadnią Kopkę. W dolnej zachodniej części Miętusia Polana łączyła się z polaną Niżnia Miętusia Rówień, obecnie miejsce połączenia polan zarasta drzewami. W lesie ponad zachodnią częścią polany zwaną Ogonem wznoszą się dwie turnie: Zawiesista Turnia i dużo niższa od niej Niżnia Zawiesista Turnia[1].

Opis polany[edytuj | edytuj kod]

Dawniej polana wchodziła w skład Hali Miętusiej, była koszona i wypasana. Trawa jest tutaj dosyć obfita, na łące rośnie wśród traw wiele rzadkich roślin, m.in. omieg górski, storczyca kulista, a nawet bardzo rzadki goździk okazały. Wiosną masowo zakwitają na polanie krokusy[2].

Nazwa polany pochodzi od sołtysa Miętusa z Cichego, który otrzymał od króla Zygmunta III Wazy prawo do wypasania na niej. Na polanie stało niegdyś małe Schronisko na Przysłopie Miętusim prowadzone przez Bronisławę Staszel-Polankową. Spaliło się w 1987 r.[3]

Polana miała w 1955 r. powierzchnię ok. 13 ha, ale w 2004 r. w wyniku zarośnięcia jej powierzchnia zmniejszyła się o ok. 32%[4].

Krzyż na Polanie Miętusiej[edytuj | edytuj kod]

Na południowym końcu polany, powyżej Przysłopu Miętusiego, przy niebieskim szlaku turystycznym stoi krzyż papieski, postawiony na pamiątkę pierwszej pielgrzymki Jana Pawła II do Polski. Jest to metalowy krzyż wbudowany w kamienny, murowany cokół z tabliczką z napisem „Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze tej Ziemi”[5].

Pierwszy krzyż został postawiony na polanie pod Przysłopem Miętusim 11 czerwca 1984 r. jako wotum wdzięczności za wybór na papieża Karola Wojtyły i za jego dwie dotychczasowe pielgrzymki do Ojczyzny w roku 1979 i 1983. Inicjatorem przedsięwzięcia był ks. Zygmunt Malacki, ówczesny rektor kościoła św. Anny na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie wraz z grupą przyjaciół z Duszpasterstwa Akademickiego. Pierwszy krzyż długo nie stał w tym miejscu, został usunięty przez „nieznane” osoby (później odnalazł się w Dzianiszu)[5].

Nowy krzyż został postawiony w tym samym miejscu ponownie z inicjatywy ks. Zygmunta Malackiego i poświęcony przez niego 6 czerwca 1990 r. Krzyż stoi na polanie do dziś. Napis pod krzyżem przypomina słowa Jana Pawła II „Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze tej ziemi” wypowiedziane na placu Zwycięstwa (obecnie placu marsz. J. Piłsudskiego) w Warszawie w Wigilię Zesłania Ducha Świętego 2 czerwca 1979 r.[5]

Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]

szlak turystyczny czarny Ścieżka nad Reglami z Kuźnic przez Czerwoną Przełęcz, Polanę Strążyską i Wielką Polanę Małołącką na Przysłop Miętusi, stąd dalej do Doliny Kościeliskiej i Chochołowskiej.
  • Czas przejścia z Polany Małołąckiej na Przysłop Miętusi: 15 min w obie strony
  • Czas przejścia z przełęczy do Doliny Kościeliskiej: 40 min, ↑ 50 min
szlak turystyczny niebieski – niebieska ścieżka od wylotu Doliny Małej Łąki przez Przysłop Miętusi, Kobylarzowy Żleb i Czerwony Grzbiet na Małołączniak (tzw. hawiarska droga).
  • Czas przejścia z Gronika na Przysłop Miętusi: 1 h, ↓ 45 min
  • Czas przejścia z przełęczy na Małołączniak: 3 h, ↓ 2:15 h
szlak turystyczny czerwony z Nędzówki przez Staników Żleb, Jaworzynkę Miętusią i Wyżnie Stanikowe Siodło. Czas przejścia: 1:30 h, z powrotem 1:10 h[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna [online] [dostęp 2022-03-07].
  2. Władysław Szafer, Tatrzański Park Narodowy, Zakład Ochrony Przyrody PAN, 1962.
  3. Józef Nyka, Tatry Polskie. Przewodnik, wyd. 13, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 2003, ISBN 83-915859-1-3.
  4. Marcin Bukowski, Dynamika zarastania polan tatrzańskich, M. Guzik (red.), Zakopane: Wydawnictwa Tatrzańskiego Parku Narodowego, 2009, ISBN 978-83-61788-08-9.
  5. a b c Zygmunt Malacki, Na służbie u Świętej Anny, Warszawa: Kościół Akademicki św. Anny, 1998, ISBN 83-909478-0-3.
  6. Tatry. Zakopane i okolice. Mapa w skali 1:27 000, Warszawa: ExpressMap Polska, 2005, ISBN 83-88112-35-X.