Miłocin (gmina Jastków)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Miłocin
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Powiat

lubelski

Gmina

Jastków

Liczba ludności (2021)

328[2][3]

Strefa numeracyjna

81

Kod pocztowy

24-150[4]

Tablice rejestracyjne

LUB

SIMC

0381539[5]

Położenie na mapie gminy Jastków
Mapa konturowa gminy Jastków, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Miłocin”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Miłocin”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Miłocin”
Położenie na mapie powiatu lubelskiego
Mapa konturowa powiatu lubelskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Miłocin”
Ziemia51°16′05″N 22°18′50″E/51,268056 22,313889[1]

Miłocin (też: Miłocin Lubelski) – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie lubelskim, w gminie Jastków[5][6].

Integralne części wsi Miłocin[5][6]
SIMC Nazwa Rodzaj
0381545 Kolonia Miłocin część wsi

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do ówczesnego województwa lubelskiego.

Wieś stanowi sołectwo gminy Jastków[7]. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 283 mieszkańców[8].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Wieś rodowodem sięga XV wieku, notowana jako Miloczin w 1442 roku. Własność szlachecka, w roku 1442 dziedzicem był Warsz (z Ostrowa) kasztelan lubelski[9].

W wieku XIX Miłocin, wieś i folwark w powiecie lubelskim, gminie i parafii Wojciechów. Leży przy samej linii drogi żelaznej nadwiślańskiej, odległy 20 wiorst od Lublina. Na terytorium tej wsi mieści się stacja tejże drogi (między Puławami a Lublinem), która pierwotnie nosiła nazwę Miłocin, obecnie zmienioną na Nałęczów.

W 1827 r. była to wieś poduchowna z 10 domami i 104 mieszkańcami[10].

Folwark i wieś Miłocin posiadał około 1885 roku rozległość 1152 mórg w tym: grunty orne i ogrody 764 morgi, 98 mórg łąk, pastwisk mórg 58, lasu mórg 221, nieużytki i place stanowiły 11 mórg. Zabudowań murowanych: 1 budynek, z drewna 5. Stosowano płodozmian 4. 9. i 12. polowy. W okolicy pokłady kamienia wapiennego i budowlanego. Wieś Miłocin posiadała osad 15, z gruntem mórg 167(opis podaje Bronisław Chlebowski SgKP t.6 s.436).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 80768
  2. Wieś Miłocin w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-03-11], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  3. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-03-11].
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 785 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  5. a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2016-02-29].
  6. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2016-02-29]. 
  7. Strona gminy, sołectwa
  8. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  9. Miłocin, [w:] Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu, Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, 2010–2014.
  10. Miłocin, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 436.