Wzgórze Ofel

Wzgórze Ofel

‏עֹ֫פֶל‎

Ofel w roku 1000 p.n.e. (powierzchnia wówczas ok. 10 000 akrów, populacja ok. 2000)
Państwo	Palestyna / Izrael
Położenie	Jerozolima
Położenie na mapie Jerozolimy Wzgórze Ofel
Położenie na mapie Izraela Wzgórze Ofel
31°46′21,30″N 35°14′06,11″E

Wzgórze Ofel (hebr. ‏עֹ֫פֶל‎) – niewielkie wzniesienie w południowo-wschodniej Jerozolimie w Izraelu (708 do 630 m n.p.m.). Kolebka miasta, która pierwotnie obejmowała swym terytorium tylko najwyższą część Ofelu (X w. p.n.e.). Nazwa Ofel oznacza kopiec, stos i jest zapewne odwołaniem do skalistej rzeźby wzgórza.

Wzgórze Ofel leży pomiędzy dolinami Cedronu i Tyropeonu, na południe od Wzgórza Świątynnego. Ma kształt podłużnej nerki, rozciągającej się z północy ku południowi. Jego wyższa część znajduje się na północy, to tutaj musiały znajdować się pałace królewskie w czasach monarchii izraelskiej. Najniższa część leży na południu, skąd stoki wzniesienia nieco łagodniej schodzą w kierunku Sadzawki Siloe.

Wzgórze Ofel było rzeczywistym starotestamentowym Syjonem, o którym mówią liczni biblijni autorzy. Obecnie nazwę tę nosi wzniesienie, na którym znajduje się chrześcijański Wieczernik, co wynika z błędnego przekonania, że tu znajdowało się starożytne Miasto Dawida.

Paradoksalnie Ofel, który było pierwszą dzielnicą Jerozolimy w czasach Dawida i Salomona, znajduje się dzisiaj poza linią murów Starej Jerozolimy.

Zobacz też

• Judea
• Stanislao Loffreda
• Studium Biblicum Franciscanum
• Ziemia Święta (kwartalnik)

Linki zewnętrzne

• Jak mógł wyglądać Ofel w 1000 p.n.e.. templeinstitute.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-01)].