Michał Łabuś

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michał Łabuś
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

1 listopada 1885
Cichawa

Data i miejsce śmierci

31 października 1933
Kraków

Przebieg służby
Lata służby

1914–1931

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie,
Polski Korpus Posiłkowy

Jednostki

2 Pułk Piechoty
4 Pułk Piechoty
36 Pułk Piechoty Legii Akademickiej
9 Pułk Piechoty Legionów
17 Pułk Piechoty
PKU Mińsk Maz.

Stanowiska

dowódca oddziału km
dowódca batalionu
kierownik referatu
komendant PKU

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Oficer Orderu Palm Akademickich (Francja) Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)

Michał Łabuś (ur. 1 listopada 1885 w Cichawie, zm. 31 października 1933 w Krakowie) – major piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 1 listopada 1885 w rodzinie Józefa i Marii z Długoszów. W 1905 ukończył C. K. Gimnazjum św. Anny w Krakowie. Podjął studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego. Działał w Drużynach Polowych Sokoła. Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich. Służył w 2 pułku piechoty w składzie II Brygady, a później w 4 pułku piechoty w składzie III Brygady, mianowany chorążym piechoty. W szeregach Polskiego Korpusu Posiłkowego był dowódcą oddziału karabinów maszynowych na przełomie 1917/1918. W szeregach II Korpusu Polskiego w Rosji awansowany na podporucznika piechoty. Od maja 1918 był w niewoli niemieckiej.

Grób mjra Michała Łabusia na cmentarzu przy Prandoty

U kresu wojny w listopadzie 1918 odzyskał wolność i wstąpił do Wojska Polskiego. Do grudnia 1918 był adiutantem w 36 pułku piechoty Legii Akademickiej, do połowy lipca 1919 adiutantem sztabowym w Dowództwie Okręgu Generalnego „Łódź”. Później pracował jako kierownik wydziału w Ministerstwie Spraw Wojskowych. Został awansowany do stopnia kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[1][2]. W 1923, 1924 był przydzielony do 9 pułku piechoty Legionów w garnizonie Zamość, w tym od 10 grudnia 1922 do 30 września 1923 jako oficer nadetatowy pełnił funkcję kierownika referatu ministra spraw wojskowych[3][4]. Wykładał w Oficerskiej Szkole Piechoty od października 1923 do lutego 1924. Został awansowany do stopnia majora piechoty ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925[5]. Pełnił funkcję dowódcy batalionu 17 pułku piechoty w garnizonie Rzeszów od 18 listopada 1927 do 7 maja 1928. Później został przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Rzeszów[6]. W listopadzie tego roku został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Mińsk Mazowiecki na stanowisko kierownika I referatu[7]. W marcu 1929 został przesunięty na stanowisko pełniącego obowiązki komendanta PKU Mińsk Maz.[8] Z dniem 30 listopada 1931 został przeniesiony w stan spoczynku[9].

Zmarł 31 października 1933 w Krakowie[10]. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera 5 WOJ, rząd zachodni I, miejsce 5)[10].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 409.
  2. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 354.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 6, 149.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 143.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 178.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 124.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 355.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 92.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 19 grudnia 1930 roku, s. 364.
  10. ↑ a b Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Michał Łabuś. rakowice.eu. [dostęp 2016-12-31].
  11. ↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 352.
  12. ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 35.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Michał_Łabuś&oldid=71833482”