Michał Gawlicki
 sierżant
| |
| Data i miejsce urodzenia |
28 listopada 1898 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca placówki |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
        
| |
Michał Gawlicki (ur. 28 listopada 1898 w Optucku, zm. 28 stycznia 1977 w Gdańsku) – sierżant rezerwy WP, obrońca Westerplatte.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Adama i Katarzyny. Ukończył cztery oddziały publicznej szkoły powszechnej. W latach 1912–1914 terminował w warsztacie ślusarskim w Optucku[1].
Od sierpnia 1914 służył w Legionach Polskich. W maju 1918 wcielony do armii austro-węgierskiej. Od listopada 1918 w szeregach Wojska Polskiego. Do rezerwy został przeniesiony w 1921 w stopniu plutonowego. Do 1934 pracował kolejno w różnych firmach. Od października 1934 zatrudniony był w Wojskowej Składnicy Tranzytowej jako mechanik i pomocnik techniczny[2]. W czasie jej obrony we wrześniu 1939 był dowódcą placówki "Elektrownia". Został ranny w głowę. Po kapitulacji przebywał w obozie jenieckim w miejscowości Stablack w Prusach Wschodnich (nr jeńca 2195). 5 lipca 1940 na podstawie orzeczenia niemieckiej wojskowej komisji lekarskiej uznany za trwale niezdolnego do pracy, po czym został zwolniony do domu. Do stycznia 1945 pracował w Poznaniu w Zakładzie Oczyszczania Miasta[1].
W kwietniu 1945 powrócił do Gdańska. Z jego inicjatywy przystąpiono do tworzenia Związku Obrońców Westerplatte. Do 1948 pracował jako ślusarz maszynowy w Milicji Obywatelskiej[3][1]. Pracował także w Gdańskich Warsztatach Samochodowych. Od października 1948 był kontrolerem technicznym w Stoczni Gdańskiej. Ze względu na stan zdrowia w 1968 otrzymał rentę specjalną. Od 1946 był członkiem Stronnictwa Demokratycznego[1].
Został pochowany na Cmentarzu Srebrzysko[4] (rejon IX, kwatera I, rząd 2, grób 210)[5].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Niepodległości[1]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921[1]
- Medal 10-lecia Odzyskania Niepodległości[1]
- Brązowy Medal za Długoletnią Służbę (przed 1939)[1]
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (1945)[1]
- Medal za Odrę, Nysę i Bałtyk (1945)[1]
- Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 (1947)[1]
- Odznaka Grunwaldzka (1947)[1]
- Srebrny Krzyż Zasługi (1957)[1]
- Złoty Krzyż Zasługi (1959)[1]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Westerplatte - Biogramy westerplatczyków [online], www.westerplatte.pl [dostęp 2019-04-12].
- ↑ Marek Ponikowski, Samochody z Westerplatte. Motoryzacyjne watki związane z II wojną światową [online], dziennikbaltycki.pl, 28 września 2012 [dostęp 2019-04-12] (pol.).
- ↑ Inwentarz archiwalny [online], inwentarz.ipn.gov.pl [dostęp 2019-04-12].
- ↑ Michał Gawlicki [online], timenote.info [dostęp 2019-04-12] (pol.).
- ↑ Michał Gawlicki. cmentarze-gdanskie.pl. [dostęp 2019-05-22].
- Podoficerowie piechoty II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Medalem za Odrę, Nysę, Bałtyk
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Brązowym Medalem za Długoletnią Służbę (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Żołnierze Legionów Polskich 1914–1918
- Polacy – żołnierze Cesarskiej i Królewskiej Armii w I wojnie światowej
- Obrońcy Westerplatte
- Polscy jeńcy niemieckich obozów jenieckich
- Funkcjonariusze Milicji Obywatelskiej
- Politycy Stronnictwa Demokratycznego
- Pochowani na Cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku
- Wojskowi związani z Gdańskiem
- Urodzeni w 1898
- Zmarli w 1977