Mieczysław Bero
 major piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
7 lipca 1892 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
13 kwietnia 1945 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
II zastępca dowódcy pułku |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
  
| |
Mieczysław Bero (ur. 7 lipca 1892[a] w Skórkowicach, zm. 13 kwietnia 1945 w Gardelegen) – major piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Skórkowicach, w powiecie opoczyńskim, w rodzinie Józefa i Antoniny Gołębiowskiej[3].
Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[4]. Służył w 22 Pułku Piechoty[5][6][7]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1860. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. Z dniem 26 lutego 1925 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza[9][10] i przydzielony do 16 Baonu Granicznego na stanowisko dowódcy kompanii granicznej KOP „Lenin”[3]. W 1929 został przydzielony do Batalionu Szkolnego KOP w Osowcu na stanowisko dowódcy 1. doskonalenia podoficerów zawodowych[11].
27 stycznia 1930 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1930 i 95. lokatą w korpusie oficerów piechoty[12]. W marcu tego roku został przeniesiony z KOP do Baonu Podchorążych Rezerwy Piechoty Nr 10 w Gródku Jagiellońskim na stanowisko zastępcy dowódcy batalionu[13]. W marcu 1931 został przeniesiony do 26 Pułku Piechoty we Lwowie (od 1934 w Gródku Jagiellońskim) na stanowisko dowódcy batalionu[14][15]. W kwietniu 1934 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza[16]. W 1938 wrócił do 22 pp w Siedlcach na stanowisko II zastępcy dowódcy pułku (kwatermistrza)[3][17].
W czasie okupacji niemieckiej ukrywał się w Warszawie. Był członkiem Związku Walki Zbrojnej, a następnie Armii Krajowej[18].
13 maja 1943 został osadzony w obozie koncentracyjnym Auschwitz[19], 9 września 1944 przeniesiony do Buchenwaldu[20], a później do Mittelbau-Dora[20]. 13 kwietnia 1945 został ewakuowany do Gardelegen i tam zamordowany.
Mieczysław Bero w październiku 1925 zawarł związek małżeński z Zofią Pszczółkowską (1900–1986), z którą miał dwóch synów: Macieja (1927–2009) i Krzysztofa (ur. 1933)[21].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)[22][2]
- Medal Niepodległości (3 czerwca 1933)[23]
- Srebrny Krzyż Zasługi (29 października 1926)[24][25]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 27.
- ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 22.
- ↑ a b c Latour 1998 ↓, s. 3.
- ↑ Wykaz oficerów 1920 ↓, s. 7.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 88, 553.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 188, 421.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 177, 364.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 69.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 75 z 21 lipca 1925 roku, s. 398.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 132, 199.
- ↑ Bereza i Szczepański 2014 ↓, s. 60.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 28 stycznia 1930 roku, s. 24.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 119.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 101.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 37, 556.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 150.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 574.
- ↑ Latour 1998 ↓, s. 4.
- ↑ Straty ↓, numer obozowy „121377”.
- ↑ a b Straty ↓, numer obozowy „87960”.
- ↑ Latour 1998 ↓, s. 3, 5-6.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 37.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 131, poz. 172 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1926 r. nr 252, poz. 706 „za zasługi położone około zabezpieczenia granic Państwa”.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 132.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1920.
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Renata Latour: Bero Zofia z Pszczółkowskich. W: Ziemianie polscy XX wieku: słownik biograficzny. Cz. 4. Tadeusz Epsztein (red.). Warszawa: Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, 1998. ISBN 83-7181-019-9.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Hubert Bereza, Kajetan Szczepański: Centralna Szkoła Podoficerska KOP. Grajewo: Towarzystwo Przyjaciół 9 PSK, 2014. ISBN 978-83-938921-7-4.
- Kwatermistrzowie 22 Pułku Piechoty (II RP)
- Kwatermistrzowie 26 Pułku Piechoty (II RP)
- Majorowie piechoty II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (czterokrotnie)
- Odznaczeni Medalem Niepodległości
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Ofiary KL Mittelbau-Dora
- Oficerowie piechoty Korpusu Ochrony Pogranicza
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1892
- Więźniowie KL Auschwitz
- Więźniowie KL Buchenwald
- Zmarli w 1945