Mieczysław Sulisławski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mieczysław Sulisławski
Mieczysław Szulisławski
Ilustracja
pułkownik dyplomowany pułkownik dyplomowany
Data i miejsce urodzenia

21 grudnia 1894
Janów

Data i miejsce śmierci

27 czerwca 1975
Londyn

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

35 Pułk Piechoty,
O. IV SG WP,
26 Pułk Piechoty

Stanowiska

szef oddziału SG

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
II wojna światowa

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Kawaler Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (wojskowy)
Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych

Mieczysław Tomasz Sulisławski, pierwotnie Szulisławski[a] (ur. 21 grudnia 1894 w Janowie, zm. 27 czerwca 1975 w Londynie) – pułkownik dyplomowany Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 21 grudnia 1894 w Janowie[1], w rodzinie Edwarda i Zofii z Rybotyckich[2]. U kresu I wojny światowej, jako podporucznik rezerwy uczestniczył w przejmowaniu garnizonu przez Polaków[3]. Jako były oficer c. i k. armii został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony w stopniu porucznika[4]. Został awansowany na stopień kapitana piechoty starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[5]. Odbył Kurs Normalny 1921–1923 (II promocja) w Wyższej Szkole Wojennej uzyskując tytuł oficera dyplomowanego. Następnie został awansowany na stopień majora piechoty starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924[5][6]. W latach 20. był oficerem 35 Pułku Piechoty w Łukowie[7], skąd w 1924 był przydzielony do Oddziału IV Sztabu Generalnego WP[8]. W 1928, pozostając z przydziałem do 26 Pułku Piechoty, służył w składzie osobowym Inspektora Armii „Lwów”[9]. W latach 30. był wykładowcą w Wyższej Szkole Wojennej[10][11]. W tym latach został awansowany na stopień podpułkownika. W czerwcu 1936 razem z ppłk. dypl. Karolem Hodała i ppłk. dypl. Stanisławem Sadowskim powołany został do składu specjalnej ekipy pod kierownictwem płk dypl. Jana Jagmin-Sadowskiego, która na podstawie wytycznych szefa SG WP, gen. bryg. Wacława Stachiewicza, jego zastępcy, gen. bryg. Tadeusza Malinowskiego lub szefa Oddziału I, płk. dypl. Józefa Wiatra opracowywała oddzielne referaty, dotyczące rozbudowy poszczególnych działów wojska lub rodzajów broni. Opracowane referaty były podstawą sześcioletniego planu rozbudowy i modernizacji WP (1936–1942). Później został szefem tej grupy; od 30 kwietnia do 1 listopada 1937 był kierownikiem samodzielnego referatu w Oddziale I Sztabu Generalnego WP, w tym roku opracował plan modernizacji armii polskiej[12]. 28 lipca 1939 objął funkcję szefa Oddziału IV SG, zastępując płk. dypl. Jana Hyca[13].

Podczas II wojny światowej w szeregach Polskich Sił Zbrojnych w stopniu pułkownika pozostawał szefem Oddziału IV, a jednocześnie pełnił obowiązki zastępcy szefa Sztabu Naczelnego Wodza[14][3]. Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Brał udział w pracach Komisji Historycznej Polskiego Sztabu Głównego w Londynie[15]. Zmarł 27 czerwca 1975 w Londynie[11].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W ewidencji Wojska Polskiego II RP pierwotnie (lata 20.) był określany jako „Mieczysław Szulisławski”.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2020-11-13].
  2. ↑ Mieczysław Sulisławski. sejm-wielki.pl. [dostęp 2018-11-06].
  3. ↑ a b Daniel Koreś: Zerwane Pęta. polska1918-89.pl. s. 1. [dostęp 2018-11-06].
  4. ↑ Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922, s. 116.
  5. ↑ a b Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 413.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 352.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 2279.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 11, 211.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 123, 177.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 28, 798.
  11. ↑ a b c Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 29, s. 98, Grudzień 1975. Koło Lwowian w Londynie. 
  12. ↑ Daniel Koreś. Komitet do Spraw Uzbrojenia i Sprzętu a przygotowania Wojska Polskiego do wojny, 1935–1939. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. Nr 12 (63), s. 107, 2011. 
  13. ↑ Daniel Koreś: Oddział II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego pod kierownictwem płk. dypl. Tadeusza Pełczyńskiego w latach 1929–1932 i 1935–1939. Zarys wybranych problemów. W: Wojciech Skóra, Pawe Skubisz (red.): Studia nad wywiadem i kontrwywiadem Polski w XX wieku. T. 1. Szczecin: Instytut Pamięci Narodowej, 2016, s. 224. ISBN 978-83-61336-03-7.
  14. ↑ Daniel Koreś. Komitet do Spraw Uzbrojenia i Sprzętu a przygotowania Wojska Polskiego do wojny, 1935-1939. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. Nr 12 (63), s. 102, 2011. 
  15. ↑ Leszek Moczulski: Wojna polska. Warszawa: Bellona, 2009, s. 12. ISBN 978-83-11-11584-2.
  16. ↑ M.P. z 1934 r. nr 64, poz. 97 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska” - jako Mieczysław Tomasz Susławski.
  17. ↑ M.P. z 1925 r. nr 262, poz. 1085 „za zasługi na polu organizacji i wyszkolenia armji”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mieczysław_Sulisławski&oldid=71285476”