Mirosław Żurek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mirosław Żurek
Data i miejsce urodzenia

4 września 1919
Zagórze

Data śmierci

12 maja 1989

Zawód, zajęcie

inżynier rolnictwa, polityk

Alma Mater

Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, Szkoła Partyjna przy KC PZPR

Stanowisko

poseł na Sejm PRL IV, V, VI i VII kadencji (1965–1980)

Partia

SL (1944–1949)
ZSL (1949–1989)

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Krzyż Partyzancki Medal 10-lecia Polski Ludowej Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego

Mirosław Żurek, ps. „Janusz” (ur. 4 września 1919 w Zagórzu[1], zm. 12 maja 1989) – polski inżynier rolnictwa, żołnierz Batalionów Chłopskich, działacz ruchu ludowego, poseł na Sejm PRL IV, V, VI i VII kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie chłopskiej jako syn Jana i Walerii. Uzyskał wykształcenie podstawowe, a następnie w 1941 ukończył liceum rolnicze w Czernichowie. W 1942 został wywieziony na roboty przymusowe w III Rzeszy. Wiosną 1943 udało mu się uciec. Osiadł w Lublinie, gdzie w sierpniu 1943 wstąpił do Batalionów Chłopskich.

W 1944 wstąpił do Związku Młodzieży Wiejskiej RP „Wici” i Stronnictwa Ludowego. Począwszy od 1945 organizował struktury ZMW RP „Wici” na terenie województwa śląskiego[2], gdzie był wiceprzewodniczącym Zarządu Wojewódzkiego tej organizacji. W marcu 1947 został wybrany na prezesa ZMW RP „Wici” w Katowicach. W tym samym roku zasiadł w Wojewódzkiej Radzie Narodowej w Katowicach. Od lipca 1948, w związku ze jednoczeniem organizacji młodzieżowych, pracował w Zarządzie Głównym Związku Młodzieży Polskiej. Wraz z SL wstąpił do powołanego w 1949 Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. Od 1949 pracował w Komendzie Głównej Powszechnej Organizacji „Służba Polsce”. W latach 1950–1962 pracował w Naczelnym Komitecie ZSL, w latach 1962–1971 był prezesem Wojewódzkiego Komitetu ZSL w Olsztynie. Pełnił inne liczne inne funkcje partyjne. Był też przewodniczącym Zarządu Wojewódzkiego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej w Olsztynie (od 1963) oraz zastępcą przewodniczącego Wojewódzkiego Komitetu Frontu Jedności Narodu. Odbył studia w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, uzyskując tytuł zawodowy inżyniera rolnika. Ukończył dwuletnią Szkołę Partyjną przy KC PZPR. W latach 1965–1980 sprawował mandat posła na Sejm PRL.

Pochowany na cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie[3].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Marian Wojtas podaje „Zagórze, powiat będziński”.
  2. Marian Wojtas podaje „woj. katowickie”.
  3. Wyszukiwarka grobów w Warszawie
  4. M.P. z 1955 r. nr 52, poz. 561
  5. M.P. z 1955 r. nr 42, poz. 411
  6. Nadzwyczajna sesja Sejmu, „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22 lipca 1966, s. 1.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]