Morris Minor

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Morris Minor
Ilustracja
1969 Morris Minor 1000
Producent

Morris Motor Company

Projektant

Alec Issigonis

Miejsce produkcji

Cowley

Poprzednik

Morris Eight

Następca

Morris Marina

Dane techniczne
Napęd

przedni

Długość

3759 mm

Szerokość

1524 mm

Wysokość

1524 mm

Rozstaw osi

2184 mm

Masa własna

775 kg

Liczba miejsc

4

Dane dodatkowe
Konkurencja

Volkswagen Garbus
Citroën 2CV
Renault 4CV
Fiat 1100
Austin 10 / Austin A40
Škoda 1101/1102

Morris Minorbrytyjski samochód osobowy produkowany przez Morris Motor Company w latach 1948–1971, zaprojektowany przez Aleca Issigonisa (1906–1988).

Historia[edytuj | edytuj kod]

Prace nad przyszłym Morrisem Minor rozpoczęły się w latach 40. XX w., pomimo zakazu prac nad samochodami cywilnymi wydanym przez brytyjskie ministerstwo transportu w październiku 1940 roku[1]. Ówczesny dyrektor Morris Motor CompanyMiles Thomas (1897–1980) uważał za konieczne opracowanie modelu, który mógłby być produkowany po II wojnie światowej[1]. W 1941 roku rozpoczął tajny program o kryptonimie Mosquito, by opracować projekty małego, średniego i dużego samochodu osobowego[1].

Głównym projektantem w programie był Alec Issigonis[1]. W 1943 roku, po zniesieniu zakazu prac nad pojazdami cywilnymi[1], na podstawie projektów Issigonisa zbudowano pierwszy prototyp EX/SX/86[2]. Issigonisowi przydzielono wówczas do pomocy niewielki zespół pracowników, do którego należeli m.in. Jack Daniels (1912–2004) i Reginald Job oraz grupa mechaników[1]. Prace kontynuowano w sekrecie[1]. W latach 1943–1947 wybudowano w sumie osiem prototypów, z których wiele Issigonis testował osobiście[2].

Deska rozdzielcza pierwszej serii

Po przestudiowaniu rozmaitych rozwiązań technicznych zastosowanych w różnych ówczesnych modelach, takich jak włoski Fiat Topolino, francuski Citroën Traction Avant i austriacki Steyr, Issigonis wybrał najlepsze jego zdaniem elementy techniczne, by połączyć je w swoim projekcie – były to m.in.: lekkie nadwozie, silnik zamontowany z przodu, niezależne zawieszenie przednie i układ kierowniczy z zębatką[1]. Jednocześnie, Issigonis pracował nad estetycznym kształtem wozu, inspirując się modelami amerykańskimi oraz nad jak najlepszym wykorzystaniem przestrzeni w środku[1].

Po wojnie, fabryka przywróciła produkcję modelu Morris Eight, a prace w ramach programu Mosquito przyspieszyły, by zaprezentować nowy model w 1947 roku[1]. Wówczas jednak o programie dowiedział się właściciel Morris Motor William Richard Morris (1877–1963)[1]. Nowy model zupełnie się mu nie spodobał – określił go mianem „jajka w koszulce” (ang. poached egg)[1][2]. Nie widział też potrzeby wprowadzania na rynek nowego samochodu wobec bardzo dobrze sprzedających się modeli Morris Eight[1]. W końcu jednak dał się przekonać i w listopadzie 1947 roku skierował dwu-drzwiowe modele sedana i tourera, wymuszając również zmiany w ich wnętrzach[2]. Miles Thomas odszedł z firmy, a nowy dyrektor Riginald Hanks zaaprobował również nazwę zasugerowaną przez Morrisa – Morris Minor[2].

Morris Minor został po raz pierwszy zaprezentowany w 1948 roku podczas Earls Court Motor Show w Londynie[2].

Samochód był produkowany przez ponad 20 lat (1948–1971) i jako pierwszy produkcji brytyjskiej sprzedany został w ponad 1 milionie egzemplarzy[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l m Gillian Bardsley: Morris Minor. Amberley Publishing Limited, 2017, seria: Britain's Heritage Series. ISBN 978-1-4456-6899-4. [dostęp 2018-08-17]. (ang.).
  2. a b c d e f Ray Newell: Morris Minor: 70 years on the road. Veloce Publishing Ltd,, 2018. ISBN 978-1-78711-354-1. [dostęp 2018-08-17]. (ang.).
  3. Sir Alec Issigonis, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2018-08-17] (ang.).