Muharrem Bajraktari
| |
| pułkownik | |
| Data i miejsce urodzenia |
15 maja 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
Muharrem Bajraktari (ur. 15 maja 1896 w Ujmisht, zm. 21 stycznia 1989 w Brukseli) – albański polityk, pułkownik, powstaniec[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Muharrem Bajraktari był lokalnym przywódcą plemiennym z Ujmisht w północno-wschodniej części okręgu Kukës. Po ukończeniu szkoły w Szkodrze kształcił się w akademii wojskowej w Innsbrucku[2]. W czasie I wojny światowej służył w oddziałach albańskich, wspierających Austro-Węgry, pod koniec wojny współpracował z Serbami[2].
W 1919 roku dołączył do sił dowodzonych przez przyszłego króla Albanii Ahmeda Zogu. W 1924 roku pełnił funkcję komendanta żandarmerii w Kukësie, ale został usunięty z tego stanowiska przez Bajrama Curriego[2]. W grudniu 1924 roku wziął udział w przewrocie i ponownym zdobyciu władzy w Albanii poprzez Ahmeda Zogu. Wkrótce został mianowany dowódcą policji w na północy kraju. W 1929 roku został mianowany komendantem głównym żandarmerii albańskiej[2]. W 1934 roku został usunięty ze stanowiska komendanta. Jako przeciwnik włoskiej dominacji w Albanii próbował organizować niezależne struktury władzy w północnej części kraju, ale tych planów nie udało mu się zrealizować. 8 stycznia 1935 przekroczył granicę z Jugosławią, gdzie został rozbrojony i internowany[3]. Rok później z Jugosławii wyjechał do Francji[2].
W 1939 roku po rozpoczęciu działań wojennych, powrócił do kraju gdzie w swoim rodzinnym rejonie zorganizował oddział partyzancki, liczący nawet do 1000 ludzi. W 1943 kontrolował obszar wokół Kukësu. Po objęciu władzy w kraju przez komunistów w 1944 Muharrem Bajraktari uciekł w niedostępne rejony górskie i w 1944 roku przedostał się do Macedonii, a następnie w 1946 do Grecji[2]. Przebywał w obozie dla uchodźców w Pireusie, który opuścił w 1949 udając się do Włoch. Tam też związał się z Komiteti Kombëtar „Shqipëria e Lirë” (Narodowym Komitetem Wolnej Albanii), z siedzibą w Rzymie. W 1957 przeprowadził się do Brukseli, gdzie zmarł w 1989 roku.
Imię Bajraktariego noszą ulice w Tiranie i w Kamzie.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Robert Elsie: Historical Dictionary of Albania. Plymouth: Scarecrow Press, Inc., 2010, s. 10–11, seria: Historical Dictionaries of Europe, No. 75. ISBN 978-0-8108-6188-6. (ang.).
- ↑ a b c d e f Robert Elsie: A Biographical Dictionary of Albanian History. New York: I.B. Tauris, 2012, s. 24. ISBN 978-1-78076-431-3.
- ↑ Owen Pearson: Albania and King Zog: independence, republic and monarchy 1908–1939. I.B. Tauris: 2004, s. 366. ISBN 1-84511-013-7.