Myszołowik prążkowany

Myszołowik prążkowany
	Buteo nitidus
	(Latham, 1790)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	szponiaste
Rodzina	jastrzębiowate
Podrodzina	jastrzębie
Plemię	Accipitrini
Rodzaj	Buteo
Gatunek	myszołowik prążkowany
Synonimy
	Falco nitidus Latham, 1790; Asturina nitida (Latham, 1790);
	Falco nitidus Latham, 1790; Asturina nitida (Latham, 1790);
Podgatunki
	B. n. blakei Hellmayr & Conover, 1949; B. n. nitidus (Latham, 1790); B. n. pallidus (Todd, 1915);
	B. n. blakei Hellmayr & Conover, 1949; B. n. nitidus (Latham, 1790); B. n. pallidus (Todd, 1915);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Myszołowik prążkowany^[4], myszołowik^[5] (Buteo nitidus) – gatunek ptaka z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae), zamieszkujący Amerykę Południową i Centralną. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Niekiedy gatunek ten umieszczano w rodzaju Asturina^[2]. Obecnie wyróżnia się trzy podgatunki B. nitidus^[6]^[2]:

B. nitidus blakei – południowo-zachodnia Kostaryka do zachodniego Ekwadoru.
B. nitidus nitidus – Trynidad, północna Amazonia.
B. nitidus pallidus – południowa Brazylia, wschodnia Boliwia, Paragwaj, północna Argentyna.

Za podgatunek B. nitidus uznawano przez pewien czas myszołowika popielatego (B. plagiatus)^[2], występującego od południa USA po Kostarykę, przywrócono mu jednak status odrębnego gatunku^[4]^[6].

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

To drapieżnik głównie terenów otwartych i skrajów lasów. Występuje od Kostaryki po Boliwię, Paragwaj i północną Argentynę. To dość pospolity gatunek na Trynidadzie, ostatnio widywany też na Tobago.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała myszołowika prążkowanego waha się od 46 do 61 cm, a masa wynosi średnio 475 gramów. Osobnik dorosły ma jasnoszare upierzenie. Ogon jest czarny i posiada 3 białe prążki, a nogi mają pomarańczową barwę. Ma delikatne, białe kreskowanie w górnych częściach ciała.

Osobniki młodociane mają ciemnobrązową górną część ciała, jasno prążkowany brązowy ogon, brązowo nakrapiany biały spód ciała, brązowo smugowaną płowożółtą głowę oraz szyję. Myszołowik prążkowany ma dosyć krótkie skrzydła, a w powietrzu charakteryzuje się szybkim i zwinnym lotem, jak na ptaka z rodzaju Buteo. Odzywa się przenikliwym, gwiżdżącym klii-uu.

Okres lęgowy[edytuj | edytuj kod]

Gniazdo ptaki budują z gałązek i lokują je wysoko na drzewie. Zwykle wyprowadzają 1–3 lęgi w ciągu roku, kiedy to samica składa najczęściej 2 białe lub bladoniebieskie jaja. Mija 6 tygodni, nim młode w pełni się opierzą.

Pożywienie[edytuj | edytuj kod]

Głównym pożywieniem myszołowika prążkowanego są jaszczurki i węże, ale poluje również na małe ssaki, ptaki i żaby. Zwykle siada na wyeksponowanej wysoko gałęzi, z której lotem nurkowym rzuca się na ofiarę. Może też chwytać zdobycz w trakcie niskiego szybowania.

Status[edytuj | edytuj kod]

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje myszołowika prążkowanego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) od 2014 roku, kiedy to wydzielono z niego do osobnego gatunku myszołowika popielatego (B. plagiatus). Trend liczebności populacji uznaje się za spadkowy^[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Buteo nitidus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Grey Hawk (Buteo nitidus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-17)]. (ang.).
↑ ^a ^b Buteo nitidus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ ^a ^b Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Accipitrini Vigors, 1824 (Wersja: 2019-03-24). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-11-05].
↑ P. Mielczarek, W. Cichocki. Polskie nazewnictwo ptaków świata. „Notatki Ornitologiczne”. Tom 40, zeszyt specjalny, 1999.
↑ ^a ^b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Hoatzin, New World vultures, Secretarybird, raptors. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-11-05]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Jonathan Baillie, Craig Hilton-Taylor, S. N. Stuart, World Conservation Union. Species Survival Commission: 2004 IUCN Czerwona Księga Gatunków Zagrożónych. Ocena Globalnej Bioróżnorodności. Gland, Szwajcaria: IUCN--The World Conservation Union, 2004. ISBN 2-8317-0826-5. (ang.).
Richard Ffrench, John Patton O'Neill, Don R Eckelberry: A guide to the birds of Trinidad and Tobago. Wyd. 2. Nowy York: Comstock Publishing, Ithaca, 1991. ISBN 0-8014-9792-2. (ang.).
Steven L. Hilty: Birds of Venezuela. Londyn: Christopher Helm, 2003. ISBN 0-7136-6418-5. (ang.).
F. Gary Stiles, Alexander F. Skutch: A guide to the birds of Costa Rica. Nowy Jork: Comstock, Ithaca, 1989. ISBN 0-8014-9600-4. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

[itis-1] Buteo nitidus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[ibc-2] Grey Hawk (Buteo nitidus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-17)]. (ang.).

[iucn-3] Buteo nitidus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[mk-4] Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Accipitrini Vigors, 1824 (Wersja: 2019-03-24). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-11-05].

[mc-5] P. Mielczarek, W. Cichocki. Polskie nazewnictwo ptaków świata. „Notatki Ornitologiczne”. Tom 40, zeszyt specjalny, 1999.

[ioc-6] F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Hoatzin, New World vultures, Secretarybird, raptors. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-11-05]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]