Neohygrocybe
 Wilgotnica kwaskowata | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj |
Neohygrocybe |
| Nazwa systematyczna | |
| Neohygrocybe Herink Sb. severočesk. Mus., Hist. Nat. 1: 70 (1958) | |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Neohygrocybe ovina (Bull.) Herink 1958 | |
Neohygrocybe Herink – rodzaj grzybów z rodziny wodnichowatych (Hygrophoraceae)[1].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Dawniej gatunki tego rodzaju zaliczane były do rodzaju Hygrocybe (wilgotnica), jednak prowadzone w 1958 r. przez czeskiego mykologa Josefa Herinka badania wykazały, że był to takson polifiletyczny. Wyłączone przez niego gatunki Neohygrocybe są monofiletyczne[2]. Są szeroko rozprzestrzenione na świecie. W Europie zwykle występują na nieulepszonych rolniczo łąkach o krótkiej murawie, na pastwiskach i trawnikach[3]. Trzy gatunki: N. ingrata, N. nitrata i N. ovina, stanowią przedmiot globalnej troski o ochronę i są wymienione jako „wrażliwe” na Czerwonej Liście Gatunków Zagrożonych IUCN[4]. Na innych kontynentach najczęściej występują w lasach[3].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
- Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum
Hygrophoraceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
- Gatunki
- Neohygrocybe griseonigra C.Q. Wang & T.H. Li 2018
- Hygrocybe ingrata J.P. Jensen & F.H. Møller 1945 - tzw. wilgotnica zasadowa
- Neohygrocybe lawsonensis (A.M. Young) Lodge & Padamsee 2013
- Neohygrocybe nitrata (Pers.) Herink 1958 – tzw. wilgotnica kwaskowata
- Neohygrocybe ovina (Bull.) Herink 1958 – tzw. wilgotnica czerwieniejąca
- Neohygrocybe pseudoingrata Fuljer, Zajac, Boertm. & Kautman. 2022
- Neohygrocybe squarrosa E. Horak 1973
- Neohygrocybe subovina (Hesler & A.H. Sm.) Lodge & Padamsee 2013
Wykaz gatunków i nazwy naukowe na podstawie Index Fungorum[5]. Nazwy polskie według W. Wojewody[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Index Fungorum [online] [dostęp 2023-03-08].
- ↑ J. Herink, Stavnatkovité houby parhorku „Velká Horka” u Mnichova Hradiste”, „Sborník Severoceského Musea (in Czech)”, 1, 1958, s. 53–86.
- ↑ a b D. Boertmann, The genus Hygrocybe., wyd. 2, Kopenhaga: Danish Mycological Society, 2010, s. 200, ISBN 978-87-983581-7-6.
- ↑ A. Mešić, Hygrocybe ovina, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2023-03-08] (ang.).
- ↑ Index Fungorum (gatunki) [online] [dostęp 2023-03-08].
- ↑ Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.