Nikołaj Gorczakow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nikołaj Gorczakow
Data i miejsce urodzenia

19 kwietnia 1898
Petersburg

Data i miejsce śmierci

29 kwietnia 1958
Dżubga

Narodowość

rosyjska

Dziedzina sztuki

reżyseria teatralna

Odznaczenia
Nagroda Stalinowska Nagroda Stalinowska Zasłużony Artysta RFSRR
Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonej Gwiazdy Order „Znak Honoru” Order „Znak Honoru”

Nikołaj Michajłowicz Gorczakow (ros. Никола́й Михайлович Горчаков, ur. 26 marca?/7 kwietnia 1898 w Petersburgu, zm. 29 kwietnia 1958 w Dżubdze) – rosyjski reżyser teatralny, pedagog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Michaiła Konstantinowicza Dieterichsa, generała armii carskiej a potem Białej Armii. Pseudonim Gorczakow przyjął na cześć znanej, rosyjskiej arystokratycznej rodziny z którą był spokrewniony. W 1916 roku ukończył naukę w szkole średniej w Moskwie. W latach 1917–1921 służył w Armii Czerwonej. Po demobilizacji rozpoczął się jego wieloletni związek z Moskiewskim Akademickim Teatrem Artystycznym (MChAT). Sztuki teatralnej uczył się początkowo od Jewgienija Wachtangowa, a później został uczniem i bliskim współpracownikiem Konstantego Stanisławskiego[1]. W 1922 roku debiutował na deskach MChAT rolą aktorską, w 1924 roku zadebiutował już jako reżyser Bitwy o życie Charlesa Dickensa, a później pełnił tam funkcję dyrektora. Od roku 1928 był wykładowcą, a od 1939 profesorem i kierownikiem katedry reżyserii Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej (GITIS). W latach 1931–1934 był dyrektorem artystycznym Moskiewskiego Teatru Satyry, później kierował teatrem dramatycznym, a od 1943 roku wrócił na stanowisko w Teatrze Satyry i był z nim związany do 1948 roku[2]. Jednym z uczniów Gorczakowa, był polski reżyser teatralny Jerzy Jarocki[3]. Pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie[4].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Gorczakow zdobył wiele odznaczeń i nagród: Zasłużony Artysta Rosyjskiej Federacyjnej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej (1943), dwukrotnie Nagrodę Stalinowską (1946, 1952), Order Czerwonego Sztandaru Pracy, Order Czerwonej Gwiazdy i dwukrotnie Order „Znak Honoru”[5][1].


Przypisy[edytuj | edytuj kod]