Obelisk przy ulicy Lindleya

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Obelisk przy ulicy Lindleya
Obiekt zabytkowy nr rej. 288/2 1965-07-01
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Miejsce

ul. W. Lindleya 2/4

Typ obiektu

obelisk

Fundator

Szpital Dzieciątka Jezus

Data odsłonięcia

1799

Ważniejsze przebudowy

1901

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Obelisk przy ulicy Lindleya”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Obelisk przy ulicy Lindleya”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Obelisk przy ulicy Lindleya”
Ziemia52°13′31″N 20°59′48″E/52,225278 20,996667

Obelisk przy ulicy Lindleya – zabytkowy obelisk znajdujący się u zbiegu ulic Lindleya i Nowogrodzkiej. Wystawiony w roku 1799, pierwotnie upamiętniał 30 000 pacjentów Szpitala Dzieciątka Jezus pochowanych na przyszpitalnym cmentarzu, który wtedy miał siedzibę w przy placu Wareckim, w rejonie dzisiejszego placu Powstańców Warszawy. Po przeniesieniu szpitala w roku 1901 pod adres Lindleya 4 (wtedy jeszcze był to fragment ulicy Żelaznej) umieszczony został na obecnym miejscu.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Wykonany z piaskowca pomnik o wysokości około dwóch metrów posadowiony jest na trójstopniowej podstawie i składa się z prostopadłościennego cokołu i czworościennego smukłego obelisku zwieńczonego krzyżem. Na przedniej płycie cokołu zachowany pierwotny napis z roku 1799: Boże bądź miłościw zmarłym w szpitalu r. 1757 a tu do 30.000 pogrzebionym AD 1799 Na tylnej ścianie w płycinie znajduje się wyrysowany plan dawnego cmentarza na rzucie prostokątnego trapezu, wraz z długościami każdego z boków podanymi w łokciach – odpowiednio 53, 75, 83 i 69 łokci. Na bocznych płaszczyznach cokołu znajdują się dwie inskrypcje z roku 1901: Przeniesiony z dawnego szpitala 1901 oraz na drugim Szczątki zmarłych pochowane na cmentarzu św. Wincentego 1901 Obecnie piaskowiec z którego wykonany jest obelisk nosi ślady silnej erozji.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]