Koszatnik pilchowaty
| Octodontomys gliroides[1] | |
| Gervais & d’Orbigny, 1844 | |
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Rodzaj |
koszatnik |
| Gatunek |
koszatnik pilchowaty |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
 | |
Koszatnik pilchowaty[3] (Octodontomys gliroides; nazwa lokalna: Chozchoz; ang.: Mountain Degu) – gatunek gryzonia z monotypowego rodzaju koszatnik (Octodontomys) z rodziny koszatniczkowatych (Octodontidae)[4], zamieszkujący tereny południowo-zachodniej Boliwii, Chile, północnej i północno-zachodniej Argentyny. Ich siedliskiem są wysoko położone suche tereny górzyste i płaskowyż Altiplano, zlokalizowane na wysokości od 2000 do 5000 m n.p.m., co w znacznym stopniu odróżnia ją od gatunku typowego rodziny – koszatniczki pospolitej zamieszkującej tereny do 2000 m n.p.m.
Nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
W wydanej w 2015 roku przez Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk publikacji „Polskie nazewnictwo ssaków świata” gatunkowi nadano nazwę koszatnik pilchowaty, rezerwując nazwę koszatnik dla rodzaju tych gryzoni[3].
Genetyka[edytuj | edytuj kod]
Garnitur chromosomowy O.gliroides tworzy 38 par chromosomów[5].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Koszatniki pilchowate mają miękkie, gęste futro podobne do szynszyli, najczęściej koloru szarego. Waga dorosłego osobnika wynosi 100-200 g. Waga po urodzeniu – ok. 17 g[6]. Długość tułowia ok. 18 cm, ogona - do 18 cm. Oczy i uszy są stosunkowo duże, ogon - podobnie jak u spokrewnionych z nią koszatniczek pospolitych - zakończony charakterystycznym „pędzelkiem”, który jest jednak u nich większy[7]. Temperatura ciała wynosi 37,2 °C. Ciąża trwa ok. 104 dni. Wiek osiągnięty przez osobnika w badaniach[6] laboratoryjnych wyniósł 7,6 roku[8], ale prawdopodobnie mogą żyć dłużej. Według IUCN, koszatnik pilchowaty nie należy do gatunków zagrożonych wyginięciem[2].
| Część ciała | przedział | wymiar średni |
|---|---|---|
| łączna długość ciała | 301–361 mm | 324 mm |
| tułów z głową | 159–190 mm | 176 mm |
| ogon | 115–177 mm | 149 mm |
| tylne łapy | 31,4–39 mm | 35,8 mm |
| uszy | 21,1–32 mm | 28,2 mm |
| czaszka | 42,4–47,7 mm | 45,3 mm |
| czaszka | 26–29,5 mm | 27,5 mm |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Octodontomys gliroides, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Octodontomys gliroides, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ Charles A. Woods, Dawid K. Boraker. Octodon degus. „Mammalian Species”. 67, s. 1-5, 1975. (ang.).
- ↑ Luis C. Contreras, Juan C. Torres-Mura, Angel E. Spotorno, Laura I. Walker. Chromosomes of Octomys mimax and Octodontomys gliroides and Relationships of Octodontid Rodents. „Journal of Mammalogy”. 75 (3), s. 768-774, 1994. American Society of Mammalogists. DOI: 10.2307/1382529. JSTOR: 1382529. (ang.).
- ↑ a b AnAge - The animal ageing & longevity database
- ↑ University of Michigan Museum of Zoology.
- ↑ Richard Weigl- Longevity of Mammals in Captivity; from the Living Collections of the World; Kleine Senckenberg-Reihe 48: Stuttgart 2005
- ↑ Michael A. Mares, Janet K. Braun, Ruben M. Barquez, Monica M. Diaz. Two new genera and species of halphytic desert mammals from isolated salt flats in Argentina. „Occasional Papers”. 209, s. 1-27, 2000. Museum of Texas Tech University. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ronald M Nowak, Walker's Mammals of the World, Sixth edition, Baltimore: Johns Hopkins University Press, 1999, ISBN 0-8018-5789-9, OCLC 39045218.
- D.E. Wilson, D.M. Reeder: Mammal Species of the World. Johns Hopkins University Press, Baltimore 2005. ISBN 0-8018-8221-4.
- Pine R.H., Miller S.D. & Schamberger M.L. 1979. Contributions to the mammalogy of Chile. Mammalia 43: 339-376.
- Walker E.P. 1975. Mammals of the world. vol. II: I-VIII+645-1500. The Johns Hopkins University Press, Baltimore and London.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Rycina Octodontomys gliroides na stronie Parques Nationales - Argentina. sib.gov.ar. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-11)].