Ocypus ormayi
| Ocypus ormayi | |||
| (Reitter, 1887) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Podplemię | |||
| Rodzaj | |||
| Podrodzaj | |||
| Gatunek |
Ocypus (Matidus) ormayi | ||
| Synonimy | |||
| |||
Ocypus ormayi – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny kusaków. Zamieszkuje góry w środkowej części Europy.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Takson ten opisany został po raz pierwszy w 1887 roku przez Edmunda Reittera jako Staphylinus macrocephalus var. ormayi. Jako miejsce typowe wskazano Transylwanię[1].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Chrząszcz o wydłużonym ciele długości od 15 do 18 mm. Głowa jest czworokątna w zarysie, czarna ze silnym połyskiem brązowym. W widoku grzbietowym skronie są znacznie dłuższe od oczu. Czułki są jasnobrunatne z ciemniejszymi nasadami i mają człon przedostatni tak długi jak szeroki. Żuwaczki są stosunkowo krótkie i uzębione. Barwa głaszczków jest jasnobrunatna. Głaszczki wargowe mają człon ostatni pośrodku najszerszy i tam nieco szerszy niż przedostatni. Przedplecze jest czarne z wyraźnym połyskiem brązowym, węższe od głowy, tak długie jak szerokie, pokryte punktami rozstawionymi na odległości trochę mniejsze niż ich średnice do większych od ich średnic. Pokrywy są brunatne, o krawędziach bocznych krótszych niż przedplecze. Odnóża są jasnobrunatne. Przednia ich para ma na goleniach co najwyżej drobne kolce. Odwłok jest smolistobrunatny z rozjaśnionymi tylnymi krawędziami tergitów. Piąty tergit cechuje się brakiem błoniastej obwódki tylnego brzegu, a szósty znacznie rzadszym owłosieniem i punktowaniem niż poprzednie[2].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Owad górski, bardzo rzadko spotykany[2][3], stenotopowy, wilgociolubny, zasiedlający piętro subalpejskie i alpejskie[4].
Gatunek palearktyczny, europejski, znany z Polski, Słowacji, Rumunii i Serbii[5]. Paleoendemit wschodniokarpacki[6]. W Polsce zaobserwowany jednokrotnie – w Bieszczadach na połoninie między Szerokim Wierchem a Krzemieniem[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Lee H. Herman. Catalog of the Stapylinidae (Iscecta:Coleoptera). 1758 to the End of Second Millenium. VI Staphylinine Group (Part 3). Staphylininae: Staphylinini (Quediina, Staphylinina, Tanygnathinina, Xanthopygina), Xantholinini. Staphylinidae incertae sedis. Fossils, Protactinae†. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 265, s. 3021–3840, 2001.
- ↑ a b c Andrzej Szujecki: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera z. 24 e Kusakowate - Staphylinidae: Kusaki - Staphylininae. Warszawa, Wrocław: PWN, PTE, 1980.
- ↑ B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Staphylinidae część 2. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (7), 1980.
- ↑ Melania Stan. On the species of Ocypus Leach of the Carpathian Basin with Special Reference to the Species of Romania (Coleoptera: Staphylinidae: Staphylininae: Staphylinini). „Acta entomologica serbica”. 15 (2), s. 171-193, 2010.
- ↑ Ocypus (Matidus) ormayi (Reitter, 1887). [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2023-03-09].
- ↑ Jerzy Pawłowski. Endemiczne bezkręgowce Karpat. „Roczniki Bieszczadzkie”. 17, s. 89-128, 2009.