Okęcie (Warszawa)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Okęcie
osiedle i obszar MSI Warszawy
Ilustracja
Lotnisko Chopina
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miasto

Warszawa

Dzielnica

Włochy

W granicach Warszawy

15 maja 1951[1]

Położenie na mapie dzielnicy
Położenie na mapie

Okęcie – osiedle i obszar MSI[2] w dzielnicy Włochy w Warszawie.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Okęcie swoją nazwę zawdzięcza położeniu w samym rogu (kącie) posiadłości rakowskich. W XVI wieku właściciele wsi zaczęli używać nazwiska odmiejscowego: Okęccy herbu Radwan.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Wieś szlachecka Okencie w 1580 znajdowała się w powiecie warszawskim ziemi warszawskiej województwa mazowieckiego[3].

W XIX wieku Okęcie należało do gminy Pruszków, po 1918 do gminy Skorosze[4]. W latach 1939–1951 miejscowość była siedzibą gminy Okęcie. Od roku 1951 jest częścią Warszawy.

W 1934 na nowe lotnisko wojskowe na Okęciu przeniesiono ruch pasażerski z lotniska mokotowskiego.

 Osobny artykuł: Lotnisko Chopina w Warszawie.

Budowa lotniska sprawiła, że na Okęciu zaczął rozwijać się przemysł[5]. W okresie międzywojennym zlokalizowano tam trzy z ośmiu państwowych zakładów lotniczych, w tym zatrudniające ponad 4 tys. osób Państwowe Zakłady Lotnicze (Wytwórnia Płatowców, PZL WP-1)[6].

8 września 1939 Okęcie zostało zajęte przez wojska niemieckie[7]. Podczas okupacji niemieckiej na terenie Okęcia w latach 1942–1943 funkcjonował obóz pracy dla ludności żydowskiej, a w 1944 obóz dla jeńców radzieckich[8].

W 1951 Okęcie zostało przyłączone do Warszawy i stało się częścią nowo utworzonej dzielnicy Ochota[9].

Na Okęciu działa klub piłkarski Okęcie Warszawa.

Wspólnoty wyznaniowe[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jako część gminy Okęcie (Dz.U. z 1951 r. nr 27, poz. 199)
  2. Obszary MSI. Dzielnica Włochy. [w:] Zarząd Dróg Miejskich w Warszawie [on-line]. zdm.waw.pl. [dostęp 2022-11-24].
  3. Adolf Pawiński, Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym. T. 5: Mazowsze, Warszawa 1895, s. 260.
  4. Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1975, s. 435.
  5. Dobrosław Kobielski: Między wojnami. Kartki z historii [w:] Kalendarz Warszawski'88. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1987, s. 176. ISBN 83-03-01684-9.
  6. Barbara Ratyńska: Ludność i gospodarka Warszawy i okręgu pod okupacją hitlerowską. Książka i Wiedza, 1982, s. 205.
  7. Marian Marek Drozdowski: Alarm dla Warszawy. Ludność cywilna w obronie stolicy we wrześniu 1939 r.. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1969, s. 142–143.
  8. Czesław Pilichowski: Obozy hitlerowskie na ziemiach polskich 1939–1945. Informator encyklopedyczny. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979, s. 555. ISBN 83-01-00065-1.
  9. Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 560. ISBN 83-01-08836-2.
  10. ks. kpt. Łukasz Godun: Pierwsza Boska Liturgia w nowej świątyni Ordynariatu. prawoslawnyordynariat.wp.mil.pl, 31 marca 2018. [dostęp 2018-04-03].
  11. Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2015-04-03].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]