Omega Sagittarii

Omega Sagittarii
	ω Sgr
	Dane obserwacyjne (J2000)
Rektascensja	19h 55m 50,361s
Deklinacja	−26° 17′ 58,32″
Paralaksa (π)	0,03848 ± 0,00266″
Odległość	84,8 ± 6,3 ly; 26,0 ± 1,9 pc
Wielkość obserwowana	4,70m
Ruch własny (RA)	209,4 ± 3,2 mas/rok
Ruch własny (DEC)	62,4 ± 1,9 mas/rok
Prędkość radialna	−21,00 ± 0,90 km/s
	Charakterystyka fizyczna
Rodzaj gwiazdy	podolbrzym
Typ widmowy	G5 V
Alternatywne oznaczenia
	Oznaczenie Flamsteeda: 58 Sgr
	2MASS: J19555035-2617581
	Cordoba Durchmusterung: CD−26°14637
	Boss General Catalogue: GC 27583
	Katalog Gliesego: GJ 770.1; GJ 9673
	Katalog Henry’ego Drapera: HD 177376
	Katalog Hipparcosa: HIP 98066
	Katalog jasnych gwiazd: HR 7597
	SAO Star Catalog: SAO 188722
	Terebellum; CPD−26°6880

Omega Sagittarii (Terebellum, ω Sgr) – gwiazda w gwiazdozbiorze Strzelca, odległa o około 85 lat świetlnych od Słońca.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Gwiazda ta ma nazwę własną Terebellum, wywodzącą się z łaciny. Omega wraz z pobliskimi gwiazdami 60, 62 i 59 Sagittarii tworzy asteryzm, który Ptolemeusz określił nazwą stgr. Τετράπλευρον Tetrapleuron, „czworobok”. Johann Bayer przełożył tę nazwę na łacinę w znanej dziś formie Terebellum^[2]. Dla Chińczyków te same gwiazdy tworzyły „terytorium psów”, chiń. 狗國; pinyin Gǒuguó. Nazwa ta może odnosić się do chińskiej legendy lub oznaczać po prostu wybieg^[2]^[3]. Międzynarodowa Unia Astronomiczna w 2017 roku formalnie zatwierdziła użycie nazwy Terebellum dla określenia wyłącznie gwiazdy Omega Sagittarii^[4].

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Omega Sagittarii to żółta gwiazda sklasyfikowana jako podolbrzym, należąca do typu widmowego G5. Charakteryzuje się szybkim ruchem własnym^[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

lista gwiazd w gwiazdozbiorze Strzelca

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Omega Sagittarii w bazie SIMBAD (ang.)
↑ ^a ^b Sagittarius, the Archer. W: Richard Hinckley Allen: Star Names Their Lore and Meaning. Nowy Jork: Dover Publications Inc., 1963, s. 360. ISBN 0-486-21079-0. (ang.).
↑ Sagittarius. W: Ian Ridpath: Star Tales. James Clarke & Co., 1988. ISBN 978-0-7188-2695-6.
↑ Naming Stars. Międzynarodowa Unia Astronomiczna, 2018-08-10. [dostęp 2018-12-06].

[simbad-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Omega Sagittarii w bazie SIMBAD (ang.)

[allen-2] Sagittarius, the Archer. W: Richard Hinckley Allen: Star Names Their Lore and Meaning. Nowy Jork: Dover Publications Inc., 1963, s. 360. ISBN 0-486-21079-0. (ang.).

[ridpath-3] Sagittarius. W: Ian Ridpath: Star Tales. James Clarke & Co., 1988. ISBN 978-0-7188-2695-6.

[iau-4] Naming Stars. Międzynarodowa Unia Astronomiczna, 2018-08-10. [dostęp 2018-12-06].

[1]

[2]

[3]

[4]