Otwarte mistrzostwa świata teamów open w brydżu sportowym – Rosenblum Cup

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Rosenblum Cup – otwarte mistrzostwa świata w brydżu sportowym teamów rozgrywane co cztery lata[1] (na przemian z olimpiadami brydżowymi). Zawody te zostały włączone do mistrzostw świata (Nowy Orlean 1978) dla uczczenia Juliusa Rosenbluma, prezesa Światowej Federacji Brydża (WBF) do roku 1976.

Analogiczne zawody (rozgrywane od roku 1994) to:

Podsumowanie medalowe[edytuj | edytuj kod]

Poniższa tabela pokazuje zawodnicy z jakich krajów zdobyli medale. Jeśli w drużynie, która zdobyła medal, występowali zawodnicy z kilku krajów to każdemu z tych krajów jest on przyznany. Najechanie myszką nad liczbę medali pokazuje numery zawodów na których te medale zostały zdobyte. Dane można sortować według krajów lub liczby medali.

Podsumowanie medalowe (Stan na 25 października 2014)
F Kraj Złotych Srebrnych Brązowych
Brazylia Brazylia 2
Francja Francja 1 2
Hiszpania Hiszpania 1
Holandia Holandia 1
Indie Indie 1
Izrael Izrael 2
Kanada Kanada 2
Monako Monako 1
Niemcy Niemcy 1 1
Norwegia Norwegia 1 1
Pakistan Pakistan 1
Polska Polska 2 1 1
Szwecja Szwecja 1 4
Turcja Turcja 1
Stany Zjednoczone USA 4 4 4
Włochy Włochy 2 2
Razem 11 11 22

Miejsca medalowe[edytuj | edytuj kod]

Otwarte Mistrzostwa Świata Teamów Open w brydżu sportowym
Lp Miejsce Drużyna
10: 2014, 10 do 25 października, Sanya, (Chiny), 123 zespoły[2]
1 Polska Mazurkiewicz
Piotr Gawryś, Stanisław Gołębiowski, Krzysztof Jassem, Michał Klukowski, Marcin Mazurkiewicz, Włodzimierz Starkowski
2 Monako Monako
Fulvio Fantoni, Geir Helgemo, Tor Helness, Franck Multon, Claudio Nunes, Pierre Zimmermann
3 Diamond
Holandia Sjoert Brink, Stany Zjednoczone John Diamond, Holandia Bas Drijver, Stany Zjednoczone Eric Greco, Stany Zjednoczone Geoff Hampson, Stany Zjednoczone Brian Platnick
3 Ventin
Niemcy Sabine Auken, Szwecja Johan Upmark, Hiszpania Juan Carlos Ventin Camprubi, Niemcy Roy Welland, Szwecja Frederic Wrang
9: 2010, 1 do 16 października, Filadelfia, (USA), 144 zespoły[3]
1 Stany Zjednoczone DIAMOND
Fred Gitelman, Eric Greco, Geoff Hampson, Brad Moss, Brian Platnick, John Diamond
2 Stany Zjednoczone NICKELL
Bob Hamman, Ralph Katz, Zia Mahmood, Jeff Meckstroth, Nick Nickell, Eric Rodwell
3 ZIMMERMANN
Włochy Fulvio Fantoni, Norwegia Geir Helgemo, Norwegia Tor Helness, Francja Franck Multon, Włochy Claudio Nunes, Francja Pierre Zimmermann
8: 2006, 9 do 24 czerwca, Werona, (Włochy), 173 zespoły[4]
1 MELTZER
Stany Zjednoczone Roger Bates, Norwegia Geir Helgemo, Norwegia Tor Helness, Stany Zjednoczone Kyle Larsen, Stany Zjednoczone Rose Meltzer, Stany Zjednoczone Alan Sontag
2 HENNER Henner
Szwecja Peter Bertheau, Szwecja Peter Fredin, Stany Zjednoczone Christal Henner-Welland, Stany Zjednoczone Marc Jacobus, Szwecja Magnus Lindkvist, Szwecja Fredrik Nyström
3 YADLIN
Izrael Eldad Ginnosar, Izrael Awi Kalisz, Turcja Melih Özdil, Izrael Leonid Podgur, Izrael Doron Jadlin, Izrael Jisra’el Jadlin
7: 2002, 16 do 31 sierpnia, Montreal, (Kanada), 160 zespołów[5]
1 Włochy LAVAZZA
Norberto Bocchi, Giorgio Duboin, Lorenzo Lauria, Alfredo Versace, (Guido Ferraro)[6]
2 Indonezja MUNAWAR
Taufik Gautama Asbi, Franky Steven Karwur, Henky Lasut, Eddy Manoppo, Denny Jacob Sacul, Robert Parasian Tobing
3 BURGAY
Polska Cezary Balicki, Włochy Leandro Burgay, Polska Michał Kwiecień, Włochy Carlo Mariani, Polska Jacek Pszczoła, Polska Adam Żmudziński
6: 1998, 21 sierpnia do 4 września, Lille, (Francja), 233 zespoły[7]
1 Włochy ANGELINI
Andrea Buratti, Massimo Lanzarotti, Lorenzo Lauria, Antonio Sementa, Alfredo Versace, (Francesco Angelini)[8]
2 Brazylia CHAGAS
Marcelo Castello Branco, João Paulo Campos, Gabriel Chagas, Miguel Villas Boas
3 Szwecja LINDKVIST
Björn Fallenius, Peter Fredin, Magnus Lindkvist, Mats Nilsland
3 Stany Zjednoczone BRAMLEY
Bart Bramley, Drew Casen, Steve Garner, Sidney Lazard, Bill Pollack, Howard Weinstein
5: 1994, 17 września do 1 października, Albuquerque, (USA), 119 zespołów[9]
1 Stany Zjednoczone DEUTSCH
Roger Bates, Seymon Deutsch, Gaylor Kasle, Chip Martel, Michael Rosenberg, Lew Stansby
2 Polska OTVOSI
Cezary Balicki, Piotr Gawryś, Krzysztof Lasocki, Adam Żmudziński, (Marek Borewicz, Ervin Otvosi)[10]
3 Izrael LEVIT
Dani Kohen, Awi Kalisz, Jeszajahu Lewit, Leonid Podgur
3 Szwecja AUBY
Daniel Auby, Tomas Brenning, Tommy Gullberg, Mårten Gustawsson
4: 1990, 31 sierpnia do 15 września, Genewa, (Szwajcaria), 179 zespołów[11]
1 Niemcy LUDEWIG
Jochen Bitschene, Bernard Ludewig, Georg Nippgen, Roland Rohowsky
2 Stany Zjednoczone MOSS
Drew Casen, Charles Coon, Mike Moss, Michael Seamon
3 Kanada STEIN
Boris Baran, Arno Hobart, Martin Kirr, Eric Kokish, George Mittelman, Mark Molson
3 Stany Zjednoczone RAPEE
Russ Ekeblad, Dan Morse, George Rapee, John Solodar, Ron Sukoneck, John Sutherlin
3: 1986, 13 do 27 września, Miami Beach, (USA), 171 zespołów[12][13]
1 Stany Zjednoczone ROBINSON
Peter Boyd, Robert Lipsitz, Ed Manfield, Steve Robinson, Neil Silverman, Kit Woolsey
2 Pakistan MAHMOOD
Nishat Abedi, Nisar Ahmad, Jane Alam Fazli, Zia Mahmood
3 Szwecja FALLENIUS
Björn Fallenius, Magnus Lindkvist, Mats Nilsland, Anders Wirgren
2: 1982, 1 do 16 października, Biarritz, (Francja), 129 zespołów[14]
1 Francja SCHEMEIL
Albert Faigenbaum, Michel Lebel, Dominique Pilon, Philippe Soulet
2 Stany Zjednoczone MARTEL
Ed Manfield, Chip Martel, Peter Pender, Hugh Ross, Lew Stansby, Kit Woolsey
3 Kanada ANDREWS
Allan Graves, Sami Kehela, Eric Kokish, George Mittelman, Eric Murray, Peter Nagy
1: 1978, 17 do 30 czerwca, Nowy Orlean, (USA), 64 zespołów[15][16]
1 Polska FRENKIEL
Marian Frenkiel, Andrzej Macieszczak, Janusz Połeć, Andrzej Wilkosz, (Leonard Michniewski)[17]
2 Brazylia CHAGAS
Pedro Paulo Assumpção, Sérgio Barbosa, Marcelo Castello Branco, Gabriel Chagas, Gabino Cintra, Roberto Taunay
3 Stany Zjednoczone HAMMAN
Bob Hamman, Dan Morse, Cliff Russell, Curtis Smith, Eddie Wold, Bobby Wolff
3 Francja CHEMLA
Paul Chemla, Michel Lebel, Christian Mari, Michel Perron

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Le personalità del brdige [online], www.infobridge.it [dostęp 2023-06-19].
  2. ↑ World Bridge Federation. 14th Red Bull World Bridge Series. Sanya, China. 10 - 25 October 2014. Rosenblum Cup. [dostęp 2015-03-18]. (ang.).
  3. ↑ WBF: 13th WORLD OPEN PAIRS CHAMPIOSHIP. Philadelphia, U.S.A. 1 - 16 October 2010. Results & Participants. Open series. [dostęp 2012-08-12]. (ang.).
  4. ↑ WBF: 12th WORLD OPEN PAIRS CHAMPIOSHIP. Verona, Italy. 9 - 24 June 2006. Results & Participants. Rosenblum Cup. [dostęp 2012-08-12]. (ang.).
  5. ↑ WBF: 11th WORLD OPEN PAIRS CHAMPIOSHIP. Montreal, Canada. 16 - 31 August 2002. Results & Participants. Rosenblum Cup. [dostęp 2012-08-12]. (ang.).
  6. ↑ Guido Ferraro w roku 2002 miał zbyt małą liczb rozegranych rozdań, by zakwalifikować się do tytułu
  7. ↑ WBF: 10th WORLD OPEN PAIRS CHAMPIOSHIP. Lille, France. 21 August - 4 September 1998. Results & Participants. Rosenblum Cup. [dostęp 2012-08-12]. (ang.).
  8. ↑ Francesco Angelini w roku 1994 miał zbyt małą liczb rozegranych rozdań, by zakwalifikować się do tytułu
  9. ↑ WBF: 9th WORLD CHAMPIOSHIP. Albuquerque, NM, U.S.A. 17 September - 1 October 1994. Results & Participants. Rosenblum Cup. [dostęp 2012-08-12]. (ang.).
  10. ↑ Marek Borewicz oraz Ervin Otvosi w roku 1994 mieli zbyt małą liczb rozegranych rozdań, by zakwalifikować się do tytułu
  11. ↑ WBF: 8th WORLD CHAMPIOSHIP. Geneva, Switzerland. 31 August - 15 September 1990. Results & Participants. Rosenblum Cup. [dostęp 2012-08-12]. (ang.).
  12. ↑ WBF: 7th WORLD CHAMPIOSHIP. Miami Beach, U.S.A. 13 - 27 September 1986. Results & Participants. Rosenblum Cup. [dostęp 2012-08-12]. (ang.).
  13. ↑ PZBS. Sprawozdanie z działalności związku., t. III, PZBS, 1986.
  14. ↑ WBF: 6th WORLD CHAMPIOSHIP. Biarritz, France. 1 - 16 October 1982. Results & Participants. Rosenblum Cup. [dostęp 2012-08-12]. (ang.).
  15. ↑ WBF: 5th WORLD CHAMPIOSHIP. New Orleans, U.S.A. 17 - 30 June 1978. Results & Participants. Rosenblum Cup. [dostęp 2012-08-12]. (ang.).
  16. ↑ PZBS. Sprawozdanie z działalności związku., t. III, PZBS, 1978.
  17. ↑ Leonard Michniewski w roku 1978 miał zbyt małą liczb rozegranych rozdań, by zakwalifikować się do tytułu

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Otwarte_mistrzostwa_świata_teamów_open_w_brydżu_sportowym_–_Rosenblum_Cup&oldid=72745181”