Parafia św. Jana Teologa w Kopytowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Parafia św. Jana Teologa
Ilustracja
Cerkiew parafialna
Państwo

 Polska

Siedziba

Kopytów

Adres

Kopytów
21-509 Kodeń

Data powołania

XVI w., 1972 (reaktywacja)

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny

Diecezja

lubelsko-chełmska

Dekanat

Terespol

Cerkiew

św. Jana Teologa

Proboszcz

ks. prot.[1] mgr Tomasz Wołosik

Wezwanie

św. Jana Teologa

Wspomnienie liturgiczne

8/21 maja;
27 lipca/9 sierpnia (św. Męczennika Pantelejmona)

Położenie na mapie gminy Kodeń
Mapa konturowa gminy Kodeń, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Cerkiew parafialna”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko prawej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Cerkiew parafialna”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Cerkiew parafialna”
Położenie na mapie powiatu bialskiego
Mapa konturowa powiatu bialskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Cerkiew parafialna”
Ziemia51°58′03,0″N 23°33′43,6″E/51,967500 23,562111

Parafia św. Jana Teologaparafia prawosławna w Kopytowie, w dekanacie Terespol diecezji lubelsko-chełmskiej.

Na terenie parafii funkcjonuje 1 cerkiew i 1 kaplica:

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kaplica cmentarna w Kopytowie

Parafia powstała w XVI w. W latach 1619–1875 unicka, następnie po likwidacji unickiej diecezji chełmskiej (1875–1915) znów prawosławna. Reaktywowana w 1920 jako parafia nieetatowa; zlikwidowana w 1947 wskutek wysiedlenia ludności w ramach akcji „Wisła”. Wznowienie działalności (jako placówki filialnej parafii w Kodniu) nastąpiło w 1957. Od 1972 samodzielna parafia; w 1992 weszła w skład dekanatu Terespol. W swojej historii wchodziła w skład dekanatów: brzeskiego (1720–1795), kodeńskiego (1837–1875), bialskiego (1875–1914), włodawskiego (1972–1992)[2].

Pierwsza cerkiew istniała do lat 70. XIX w. W 1875, bezpośrednio po likwidacji unii na południowym Podlasiu, z inicjatywy władz carskich wzniesiono nową drewnianą świątynię, która uległa zniszczeniu w czasie I wojny światowej (na jej miejscu znajduje się obecnie rzymskokatolicki kościół Zmartwychwstania Pańskiego[3]). Na początku lat 30. XX w. zbudowano na miejscowym cmentarzu prawosławnym drewnianą kaplicę, która przez ponad 60 lat była jedyną we wsi świątynią prawosławną. Obecna cerkiew parafialna powstała w latach 1996–1998 z adaptacji dawnego budynku mieszkalnego, do którego dobudowano wieżę-dzwonnicę, prezbiterium i dwie zakrystie. Konsekracja świątyni miała miejsce 9 sierpnia 1998.

W 2016 w pobliżu cerkwi rozpoczęto budowę domu parafialnego[4]. Budowane jest też ogrodzenie parafialnego cmentarza[5].

Zasięg terytorialny[edytuj | edytuj kod]

Kopytów, Kopytów-Kolonia, Zagacie, Wołoszki

Wykaz proboszczów[edytuj | edytuj kod]

  • 1875–1887 – ks. Jozafat Urban
  • 1901–1914 – ks. Hilarion Jaczyński
  • 1972–1989 – ks. Aleksy Subotko
  • 1989–2000 – ks. Jerzy Ignaciuk
  • 2000–2005 – ks. Wiaczesław Skiepko
  • 2005 – ks. Jarosław Łoś
  • 2005–2010 – ks. Wiaczesław Skiepko
  • 2010–2013 – ks. Marcin Chyl
  • 2013–2016 – ks. Jarosław Łoś
  • od 2016 – ks. Tomasz Wołosik

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ks. Jerzy Doroszkiewicz: Komunikat Kancelarii Św. Soboru Biskupów. orthodox.pl, 3 kwietnia 2019. [dostęp 2019-04-04].
  2. Wiadomości PAKP nr 10/2012
  3. red. K. Kolendo-Korczakowa, A. Oleńska, M. Zgliński: Katalog zabytków sztuki w Polsce. Województwo lubelskie powiat Biała Podlaska. Warszawa: Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk, 2006, s. 138.
  4. Ilona Wołosik – Poświęcenie fundamentów plebanii w Kopytowie (w artykule również zdjęcia) [dostęp: 22.04.2016.]
  5. Oficjalna strona Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego – Święto parafialne w Kopytowie [dostęp: 12.08.2016.]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Kalendarz Prawosławny 2021, Wydanie Warszawskiej Metropolii Prawosławnej, ISSN 1425-2171, s. 231
  • Hierarchia i kler kościoła prawosławnego w granicach II Rzeczypospolitej i Polski powojennej w XIX–XXI wieku, ks. Grzegorz Sosna i m. Antonina Troc-Sosna, Ryboły 2012

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]